kieze

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by Rua (talk | contribs) as of 19:28, 18 April 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: Kieze

Dutch

Verb

kieze

  1. (deprecated template usage) (archaic) singular present subjunctive of kiezen

Anagrams


West Frisian

Etymology

From Old Frisian kiāsa, from Proto-Germanic *keusaną, from Proto-Indo-European *ǵéwseti.

Pronunciation

Verb

kieze

  1. to choose
    • 2003, Koos Tiemersma, De ljedder
      Dat like my in logise konklúzje en ik keas heit syn kant.
      That seemed to me like a logical conclusion, and I chose my father's side.

Inflection

Further reading

  • kieze”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011