kiezen

Dutch

Pronunciation

• Rhymes: -izən
• IPA^(key): /ˈki.zə(n)/

• audio

  (file)

Etymology 1

From Middle Dutch kiesen, from Old Dutch *kiosan, from Proto-Germanic *keusaną, from Proto-Indo-European *ǵews-. Compare West Frisian kieze, Low German kesen, archaic and partially obsolete German kiesen, English choose, Danish kyse, Icelandic kjósa.

Verb

kiezen

1. (transitive, intransitive) to choose

Inflection

Inflection of kiezen (strong class 2)
infinitive	kiezen
past singular	koos
past participle	gekozen
infinitive	kiezen
gerund	kiezen n
verbal noun	—
	present tense	past tense
1st person singular	kies	koos
2nd person sing. (jij)	kiest	koos
2nd person sing. (u)	kiest	koos
2nd person sing. (gij)	kiest	koost
3rd person singular	kiest	koos
plural	kiezen	kozen
subjunctive sing.1	kieze	koze
subjunctive plur.1	kiezen	kozen
imperative sing.	kies
imperative plur.1	kiest
participles	kiezend	gekozen
1) Archaic.

Derived terms

Many compound uses of kies- are short for verkiezen 'to choose, elect'

• keuze
• kiesbureau n
• kiescollege n
• kiesarrondissement n
• kiesdistrict n
• kieskanton n
• kiesman m
• kiestoon m
• kiezer m
• nieuwgekozen
• uitkiezen
• uitverkiezen
• verkiezen
• uitverkoren
• uitverkorene
• verkoren

Etymology 2

Noun

kiezen

1. Plural form of kies

Anagrams

• zeiken