kiezen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈki.zə(n)/

• audio

  (file)

• Hyphenation: kie‧zen
• Rhymes: -izən

Etymology 1

From Middle Dutch kiesen, from Old Dutch *kiesan, from Proto-Germanic *keusaną, from Proto-Indo-European *ǵews-.

Verb

kiezen

1. (transitive, intransitive) to choose
2. (intransitive) to decide.

Inflection

Inflection of kiezen (strong class 2a)
infinitive	kiezen
past singular	koos
past participle	gekozen
infinitive	kiezen
gerund	kiezen n
	present tense	past tense
1st person singular	kies	koos
2nd person sing. (jij)	kiest	koos
2nd person sing. (u)	kiest	koos
2nd person sing. (gij)	kiest	koost
3rd person singular	kiest	koos
plural	kiezen	kozen
subjunctive sing.1	kieze	koze
subjunctive plur.1	kiezen	kozen
imperative sing.	kies
imperative plur.1	kiest
participles	kiezend	gekozen
1) Archaic.

Derived terms

• doorkiezen
• herkiezen
• keuze
• kiesbureau
• kiescollege
• kiesarrondissement
• kiesdistrict
• kieskanton
• kiesman
• kiestoon
• kiesvee
• kiezer
• nieuwgekozen
• uitkiezen
• uitverkiezen
• verkiezen
• uitverkoren
• uitverkorene

Descendants

• Afrikaans: kies
• Negerhollands: kias
• Petjo: kiesen

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

kiezen

1. Plural form of kies

Anagrams

• zeiken