knorren
Jump to navigation
Jump to search
See also: Knorren
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From Middle Dutch gnorren, of imitative origin, similar to knarsen (“to creak”). Possibly influenced by morren (“to grumble”).
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
knorren
Inflection[edit]
Inflection of knorren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | knorren | |||
past singular | knorde | |||
past participle | geknord | |||
infinitive | knorren | |||
gerund | knorren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | knor | knorde | ||
2nd person sing. (jij) | knort | knorde | ||
2nd person sing. (u) | knort | knorde | ||
2nd person sing. (gij) | knort | knorde | ||
3rd person singular | knort | knorde | ||
plural | knorren | knorden | ||
subjunctive sing.1 | knorre | knorde | ||
subjunctive plur.1 | knorren | knorden | ||
imperative sing. | knor | |||
imperative plur.1 | knort | |||
participles | knorrend | geknord | ||
1) Archaic. |
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
Swedish[edit]
Noun[edit]
knorren