kolerikus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

From scientific Latin cholericus.[1] With -ikus ending.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈkolɛrikuʃ]
  • Hyphenation: ko‧le‧ri‧kus
  • Rhymes: -uʃ

Adjective[edit]

kolerikus (comparative kolerikusabb, superlative legkolerikusabb)

  1. choleric (easily becoming angry)
    Synonyms: indulatos, ingerlékeny, lobbanékony

Declension[edit]

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative kolerikus kolerikusak
accusative kolerikusat kolerikusakat
dative kolerikusnak kolerikusaknak
instrumental kolerikussal kolerikusakkal
causal-final kolerikusért kolerikusakért
translative kolerikussá kolerikusakká
terminative kolerikusig kolerikusakig
essive-formal kolerikusként kolerikusakként
essive-modal
inessive kolerikusban kolerikusakban
superessive kolerikuson kolerikusakon
adessive kolerikusnál kolerikusaknál
illative kolerikusba kolerikusakba
sublative kolerikusra kolerikusakra
allative kolerikushoz kolerikusakhoz
elative kolerikusból kolerikusakból
delative kolerikusról kolerikusakról
ablative kolerikustól kolerikusaktól
non-attributive
possessive - singular
kolerikusé kolerikusaké
non-attributive
possessive - plural
kolerikuséi kolerikusakéi

Derived terms[edit]

See also[edit]

References[edit]

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading[edit]