kotsmisselijk

Dutch

Etymology

Compound of kots (“puke, vomit”) or kotsen (“to puke, to hurl”) +‎ misselijk (“nauseous, sick”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌkɔtsˈmɪ.sə.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: kots‧mis‧se‧lijk

Adjective

kotsmisselijk (not comparable)

1. (informal) very nauseous, very sick

   Synonym: strontmisselijk

Inflection

Declension of kotsmisselijk
uninflected	kotsmisselijk
inflected	kotsmisselijke
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		kotsmisselijk
indefinite	m./f. sing.	kotsmisselijke
	n. sing.	kotsmisselijk
	plural	kotsmisselijke
definite		kotsmisselijke
partitive		kotsmisselijks