lemja

Faroese

Etymology

From Old Norse lemja, from Proto-Germanic *lamjaną.

Verb

lemja (third person singular past indicative lamdi, third person plural past indicative lamt, supine lamt)

1. to lame

Conjugation

Conjugation of lemja (group v-18)
infinitive	lemja
supine	lamt
participle (a7)1	lemjandi	lamdur
	present	past
first singular	lemji	lamdi
second singular	lemur	lamdi
third singular	lemur	lamdi
plural	lemja	lamdu
	imperative
singular	lem!
plural	lemjið!
1Only the past participle being declined.

---

Icelandic

Etymology

From Old Norse lemja, from Proto-Germanic *lamjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlɛmja/
• Rhymes: -ɛmja

Verb

lemja (weak verb, third-person singular past indicative lamdi, supine lamið)

1. to hit, strike
2. (obsolete) to lame

Conjugation

lemja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að lemja
supine (sagnbót)		lamið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lemjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lem	við lemjum	present (nútíð)	ég lemji	við lemjum
	þú lemur	þið lemjið		þú lemjir	þið lemjið
	hann, hún, það lemur	þeir, þær, þau lemja		hann, hún, það lemji	þeir, þær, þau lemji
past (þátíð)	ég lamdi	við lömdum	past (þátíð)	ég lemdi	við lemdum
	þú lamdir	þið lömduð		þú lemdir	þið lemduð
	hann, hún, það lamdi	þeir, þær, þau lömdu		hann, hún, það lemdi	þeir, þær, þau lemdu
imperative (boðháttur)	lem (þú)	lemjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lemdu	lemjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lemjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að lemjast
supine (sagnbót)		lamist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lemjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lemst	við lemjumst	present (nútíð)	ég lemjist	við lemjumst
	þú lemst	þið lemjist		þú lemjist	þið lemjist
	hann, hún, það lemst	þeir, þær, þau lemjast		hann, hún, það lemjist	þeir, þær, þau lemjist
past (þátíð)	ég lamdist	við lömdumst	past (þátíð)	ég lemdist	við lemdumst
	þú lamdist	þið lömdust		þú lemdist	þið lemdust
	hann, hún, það lamdist	þeir, þær, þau lömdust		hann, hún, það lemdist	þeir, þær, þau lemdust
imperative (boðháttur)	lemst (þú)	lemist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lemstu	lemisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

laminn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	laminn	lamin	lamið		lamdir	lamdar	lamin
accusative (þolfall)	laminn	lamda	lamið		lamda	lamdar	lamin
dative (þágufall)	lömdum	laminni	lömdu		lömdum	lömdum	lömdum
genitive (eignarfall)	lamins	laminnar	lamins		laminna	laminna	laminna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lamdi	lamda	lamda		lömdu	lömdu	lömdu
accusative (þolfall)	lamda	lömdu	lamda		lömdu	lömdu	lömdu
dative (þágufall)	lamda	lömdu	lamda		lömdu	lömdu	lömdu
genitive (eignarfall)	lamda	lömdu	lamda		lömdu	lömdu	lömdu