mansito

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

maneō (to stay) +‎ -tō (frequentative)

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

mānsitō (present infinitive mānsitāre, perfect active mānsitāvī, supine mānsitātum); first conjugation

  1. (intransitive) to stay (for a long time), remain, tarry, dwell

Conjugation[edit]

   Conjugation of mānsitō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present mānsitō mānsitās mānsitat mānsitāmus mānsitātis mānsitant
imperfect mānsitābam mānsitābās mānsitābat mānsitābāmus mānsitābātis mānsitābant
future mānsitābō mānsitābis mānsitābit mānsitābimus mānsitābitis mānsitābunt
perfect mānsitāvī mānsitāvistī mānsitāvit mānsitāvimus mānsitāvistis mānsitāvērunt,
mānsitāvēre
pluperfect mānsitāveram mānsitāverās mānsitāverat mānsitāverāmus mānsitāverātis mānsitāverant
future perfect mānsitāverō mānsitāveris mānsitāverit mānsitāverimus mānsitāveritis mānsitāverint
passive present mānsitor mānsitāris,
mānsitāre
mānsitātur mānsitāmur mānsitāminī mānsitantur
imperfect mānsitābar mānsitābāris,
mānsitābāre
mānsitābātur mānsitābāmur mānsitābāminī mānsitābantur
future mānsitābor mānsitāberis,
mānsitābere
mānsitābitur mānsitābimur mānsitābiminī mānsitābuntur
perfect mānsitātus + present active indicative of sum
pluperfect mānsitātus + imperfect active indicative of sum
future perfect mānsitātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present mānsitem mānsitēs mānsitet mānsitēmus mānsitētis mānsitent
imperfect mānsitārem mānsitārēs mānsitāret mānsitārēmus mānsitārētis mānsitārent
perfect mānsitāverim mānsitāverīs mānsitāverit mānsitāverīmus mānsitāverītis mānsitāverint
pluperfect mānsitāvissem mānsitāvissēs mānsitāvisset mānsitāvissēmus mānsitāvissētis mānsitāvissent
passive present mānsiter mānsitēris,
mānsitēre
mānsitētur mānsitēmur mānsitēminī mānsitentur
imperfect mānsitārer mānsitārēris,
mānsitārēre
mānsitārētur mānsitārēmur mānsitārēminī mānsitārentur
perfect mānsitātus + present active subjunctive of sum
pluperfect mānsitātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present mānsitā mānsitāte
future mānsitātō mānsitātō mānsitātōte mānsitantō
passive present mānsitāre mānsitāminī
future mānsitātor mānsitātor mānsitantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mānsitāre mānsitāvisse mānsitātūrum esse mānsitārī mānsitātum esse mānsitātum īrī
participles mānsitāns mānsitātūrus mānsitātus mānsitandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
mānsitandī mānsitandō mānsitandum mānsitandō mānsitātum mānsitātū

References[edit]

  • mansito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • mansito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers