marchanderen

Dutch

Etymology

Borrowed from French marchander.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌmɑr.ʃɑnˈdeː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: mar‧chan‧de‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

marchanderen

1. (intransitive) to haggle, to bargain

Conjugation

Conjugation of marchanderen (weak)
infinitive	marchanderen
past singular	marchandeerde
past participle	gemarchandeerd
infinitive	marchanderen
gerund	marchanderen n
	present tense	past tense
1st person singular	marchandeer	marchandeerde
2nd person sing. (jij)	marchandeert, marchandeer2	marchandeerde
2nd person sing. (u)	marchandeert	marchandeerde
2nd person sing. (gij)	marchandeert	marchandeerde
3rd person singular	marchandeert	marchandeerde
plural	marchanderen	marchandeerden
subjunctive sing.1	marchandere	marchandeerde
subjunctive plur.1	marchanderen	marchandeerden
imperative sing.	marchandeer
imperative plur.1	marchandeert
participles	marchanderend	gemarchandeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.