martellus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Probably a diminutive of Imperial-era Latin martulus, alteration of marculus.
Noun
[edit]martellus m (genitive martellī); second declension (Late Latin)
Declension
[edit]Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | martellus | martellī |
Genitive | martellī | martellōrum |
Dative | martellō | martellīs |
Accusative | martellum | martellōs |
Ablative | martellō | martellīs |
Vocative | martelle | martellī |
Descendants
[edit]- Aragonese: martiello
- Asturian: martiellu
- Catalan: martell
- Corsican: martellu
- Dalmatian: martial
- Emilian: martèl
- → Dutch: martel
- → English: martel
- → Esperanto: martelo
- French: marteau
- → Algerian Arabic: مارطو (marṭu)
- Friulian: martiel
- Galician: martelo
- Italian: martello
- Norman: marté
- Mediterranean Lingua Franca: martello
- Neapolitan: martiello
- Occitan: martèl, martèth, martèu
- Portuguese: martelo
- Romansch: martè, marti, martel
- Sardinian: maltedhu, malteddu, marcedhu, martedhu, marteddu, martzedhu, martzeddu
- Spanish: martillo
- Sicilian: marteddu
- Venetian: marteło, martel
- Walloon: mârtia, mårtea
- → Proto-Brythonic: *morθul (from *mortulus)
References
[edit]- martellus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)