meina
See also: meinä
Faroese
Verb
meina (third person singular past indicative meinaði, third person plural past indicative meinað, supine meinað)
Conjugation
Conjugation of meina (group v-30) | ||
---|---|---|
infinitive | meina | |
supine | meinað | |
participle (a6)1 | meinandi | meinaður |
present | past | |
first singular | meini | meinaði |
second singular | meinar | meinaði |
third singular | meinar | meinaði |
plural | meina | meinaðu |
imperative | ||
singular | meina! | |
plural | meinið! | |
1Only the past participle being declined. |
Verb
meina
Conjugation
Conjugation of meina (group v-29-2) | ||
---|---|---|
infinitive | meina | |
supine | meinað/ meint | |
participle (a5/ a39)1 |
meinandi | meintur |
present | past | |
first singular | meini | meinti |
second singular | meinar/ meinir |
meinti |
third singular | meinar/ meinir |
meinti |
plural | meina | meintu |
imperative | ||
singular | meina/ mein! |
|
plural | meinið! | |
1Only the past participle being declined. |
Gothic
Romanization
meina
- Romanization of 𐌼𐌴𐌹𐌽𐌰
Icelandic
Pronunciation
Verb
meina (weak verb, third-person singular past indicative meinti, supine meint)
Conjugation
meina — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að meina | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
meint | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
meinandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég meini | við meinum | present (nútíð) |
ég meini | við meinum |
þú meinir | þið meinið | þú meinir | þið meinið | ||
hann, hún, það meinir | þeir, þær, þau meina | hann, hún, það meini | þeir, þær, þau meini | ||
past (þátíð) |
ég meinti | við meintum | past (þátíð) |
ég meinti | við meintum |
þú meintir | þið meintuð | þú meintir | þið meintuð | ||
hann, hún, það meinti | þeir, þær, þau meintu | hann, hún, það meinti | þeir, þær, þau meintu | ||
imperative (boðháttur) |
mein (þú) | meinið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
meintu | meiniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
meintur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
meintur | meint | meint | meintir | meintar | meint | |
accusative (þolfall) |
meintan | meinta | meint | meinta | meintar | meint | |
dative (þágufall) |
meintum | meintri | meintu | meintum | meintum | meintum | |
genitive (eignarfall) |
meints | meintrar | meints | meintra | meintra | meintra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
meinti | meinta | meinta | meintu | meintu | meintu | |
accusative (þolfall) |
meinta | meintu | meinta | meintu | meintu | meintu | |
dative (þágufall) |
meinta | meintu | meinta | meintu | meintu | meintu | |
genitive (eignarfall) |
meinta | meintu | meinta | meintu | meintu | meintu |
Verb
meina (weak verb, third-person singular past indicative meinaði, supine meinað)
Conjugation
meina — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að meina | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
meinað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
meinandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég meina | við meinum | present (nútíð) |
ég meini | við meinum |
þú meinar | þið meinið | þú meinir | þið meinið | ||
hann, hún, það meinar | þeir, þær, þau meina | hann, hún, það meini | þeir, þær, þau meini | ||
past (þátíð) |
ég meinaði | við meinuðum | past (þátíð) |
ég meinaði | við meinuðum |
þú meinaðir | þið meinuðuð | þú meinaðir | þið meinuðuð | ||
hann, hún, það meinaði | þeir, þær, þau meinuðu | hann, hún, það meinaði | þeir, þær, þau meinuðu | ||
imperative (boðháttur) |
meina (þú) | meinið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
meinaðu | meiniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að meinast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
meinast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
meinandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég meinast | við meinumst | present (nútíð) |
ég meinist | við meinumst |
þú meinast | þið meinist | þú meinist | þið meinist | ||
hann, hún, það meinast | þeir, þær, þau meinast | hann, hún, það meinist | þeir, þær, þau meinist | ||
past (þátíð) |
ég meinaðist | við meinuðumst | past (þátíð) |
ég meinaðist | við meinuðumst |
þú meinaðist | þið meinuðust | þú meinaðist | þið meinuðust | ||
hann, hún, það meinaðist | þeir, þær, þau meinuðust | hann, hún, það meinaðist | þeir, þær, þau meinuðust | ||
imperative (boðháttur) |
meinast (þú) | meinist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
meinastu | meinisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
meinaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
meinaður | meinuð | meinað | meinaðir | meinaðar | meinuð | |
accusative (þolfall) |
meinaðan | meinaða | meinað | meinaða | meinaðar | meinuð | |
dative (þágufall) |
meinuðum | meinaðri | meinuðu | meinuðum | meinuðum | meinuðum | |
genitive (eignarfall) |
meinaðs | meinaðrar | meinaðs | meinaðra | meinaðra | meinaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
meinaði | meinaða | meinaða | meinuðu | meinuðu | meinuðu | |
accusative (þolfall) |
meinaða | meinuðu | meinaða | meinuðu | meinuðu | meinuðu | |
dative (þágufall) |
meinaða | meinuðu | meinaða | meinuðu | meinuðu | meinuðu | |
genitive (eignarfall) |
meinaða | meinuðu | meinaða | meinuðu | meinuðu | meinuðu |
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
Etymology
From Old Norse meina, from Middle Low German menen, meinen.
Pronunciation
Verb
meina (present tense meiner, past tense meinte, past participle meint, passive infinitive meinast, present participle meinande, imperative mein)
- to mean (convey meaning)
- Kva meiner dei med dette?
- What do they mean by this?
- Kva meiner dei med dette?
- think (to be of the opinion)
- Eg veit ikkje kva eg skal meina om dette.
- I don't know what to think about this.
Synonyms
Derived terms
References
- “meina” in The Nynorsk Dictionary.
Categories:
- Faroese lemmas
- Faroese verbs
- Gothic non-lemma forms
- Gothic romanizations
- Icelandic 2-syllable words
- Icelandic terms with IPA pronunciation
- Rhymes:Icelandic/eiːna
- Icelandic lemmas
- Icelandic verbs
- Icelandic weak verbs
- Norwegian Nynorsk terms derived from Old Norse
- Norwegian Nynorsk terms derived from Middle Low German
- Norwegian Nynorsk terms with IPA pronunciation
- Norwegian Nynorsk lemmas
- Norwegian Nynorsk verbs
- Norwegian Nynorsk weak verbs
- Norwegian Nynorsk terms with usage examples