menga

Icelandic

Etymology

Modification (through hypercorrection) of meinga, from mein (“harm”). Compare enginn.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmeiŋka/
• Rhymes: -eiŋka

Verb

menga (weak verb, third-person singular past indicative mengaði, supine mengað)

1. to pollute

Conjugation

menga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að menga
supine (sagnbót)		mengað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		mengandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég menga	við mengum	present (nútíð)	ég mengi	við mengum
	þú mengar	þið mengið		þú mengir	þið mengið
	hann, hún, það mengar	þeir, þær, þau menga		hann, hún, það mengi	þeir, þær, þau mengi
past (þátíð)	ég mengaði	við menguðum	past (þátíð)	ég mengaði	við menguðum
	þú mengaðir	þið menguðuð		þú mengaðir	þið menguðuð
	hann, hún, það mengaði	þeir, þær, þau menguðu		hann, hún, það mengaði	þeir, þær, þau menguðu
imperative (boðháttur)	menga (þú)	mengið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	mengaðu	mengiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

mengast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að mengast
supine (sagnbót)		mengast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		mengandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég mengast	við mengumst	present (nútíð)	ég mengist	við mengumst
	þú mengast	þið mengist		þú mengist	þið mengist
	hann, hún, það mengast	þeir, þær, þau mengast		hann, hún, það mengist	þeir, þær, þau mengist
past (þátíð)	ég mengaðist	við menguðumst	past (þátíð)	ég mengaðist	við menguðumst
	þú mengaðist	þið menguðust		þú mengaðist	þið menguðust
	hann, hún, það mengaðist	þeir, þær, þau menguðust		hann, hún, það mengaðist	þeir, þær, þau menguðust
imperative (boðháttur)	mengast (þú)	mengist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	mengastu	mengisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

mengaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	mengaður	menguð	mengað		mengaðir	mengaðar	menguð
accusative (þolfall)	mengaðan	mengaða	mengað		mengaða	mengaðar	menguð
dative (þágufall)	menguðum	mengaðri	menguðu		menguðum	menguðum	menguðum
genitive (eignarfall)	mengaðs	mengaðrar	mengaðs		mengaðra	mengaðra	mengaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	mengaði	mengaða	mengaða		menguðu	menguðu	menguðu
accusative (þolfall)	mengaða	menguðu	mengaða		menguðu	menguðu	menguðu
dative (þágufall)	mengaða	menguðu	mengaða		menguðu	menguðu	menguðu
genitive (eignarfall)	mengaða	menguðu	mengaða		menguðu	menguðu	menguðu

Anagrams

• megna

Kongo

Noun

menga

1. blood

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• menget
• mengte (simple past)
• mengt (past participle)

Verb

menga

1. inflection of menge:
   1. simple past
   2. past participle

Serbo-Croatian

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

mȅnga f (Cyrillic spelling ме̏нга)

1. (colloquial) menstruation

   Synonyms: kataménije, menstruácija, menoréja, mènses, mènzes, mjȅsečnica, perióda

Declension

This entry needs an inflection-table template.

Uzbek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmeŋɡa/

Pronoun

menga

1. (personal) dative of men: me, to me