miña

See also: mina, Mina, mína, miná, minā, mină, and -mina

Fala

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmiɲa/

Determiner

miña f sg

1. feminine singular of mei (“my”)

Pronoun

miña f sg

1. feminine singular of mei (“mine”)

See also

Fala possessive determiners and pronouns

			Possessee
			Singular		Plural
			Masculine	Feminine	Masculine	Feminine
Possessor	First person	Singular	mei	miña	meis	miñas
		Plural	nosu	nosa	nosus	nosas
	Second person	Singular	tei	túa, tu1	teis	túas, tus1
		Plural	vosu	vosa	vosus	vosas
	Third person		sei	súa, su1	seis	súas, sus1

1. Determiner forms used in Lagarteiru before a noun.

References

• Valeš, Miroslav (2021) Diccionariu de A Fala: lagarteiru, mañegu, valverdeñu [Fala Dictionary]‎^[1], CIDLeS, →ISBN, page 198

Galician

Etymology

From Old Galician and Old Portuguese mĩa, miña, from Latin mea (“my, mine”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmiɲa̝/

Pronoun

miña f (masculine singular meu, masculine plural meus, feminine singular miña, feminine plural miñas)

1. (possessive) mine, my

   Esta é a miña casa. ― This is my house.

   A casa é miña. ― The house is mine.

   Miña raíña, que tes? ― My queen [my love], what's wrong?

Usage notes

As a determiner it is usually preceded by the definite article a, but not when used in a vocative context.

See also

• Appendix:Galician pronouns

References

• “mi_a” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
• “miña” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
• “miña” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
• “miña” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
• “meu” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.