natuurvreemd

Dutch

Etymology

Compound of natuur (“nature”) +‎ vreemd (“strange, foreign”).

Pronunciation

• IPA^(key): /naːˈyːrˌvreːmt/
• Hyphenation: na‧tuur‧vreemd

Adjective

natuurvreemd (not comparable)

1. foreign to nature, unnatural

Inflection

Inflection of natuurvreemd
uninflected	natuurvreemd
inflected	natuurvreemde
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		natuurvreemd
indefinite	m./f. sing.	natuurvreemde
	n. sing.	natuurvreemd
	plural	natuurvreemde
definite		natuurvreemde
partitive		natuurvreemds