ontzeggen

Dutch

Etymology

ont- +‎ zeggen

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔntˈzɛ.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧zeg‧gen
• Rhymes: -ɛɣən

Verb

ontzeggen

1. to deny, to keep from having

Inflection

The irregular past tense is used in the Netherlands, while the weak past forms are used primarily in Flanders.

Conjugation of ontzeggen (weak, irregular, prefixed)
infinitive	ontzeggen
past singular	ontzei, ontzegde
past participle	ontzegd
infinitive	ontzeggen
gerund	ontzeggen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontzeg	ontzei, ontzegde
2nd person sing. (jij)	ontzegt, ontzeg2	ontzei, ontzegde
2nd person sing. (u)	ontzegt	ontzei, ontzegde
2nd person sing. (gij)	ontzegt	ontzeidt, ontzegde
3rd person singular	ontzegt	ontzei, ontzegde
plural	ontzeggen	ontzeiden, ontzegden
subjunctive sing.1	ontzegge	ontzeide, ontzegde
subjunctive plur.1	ontzeggen	ontzeiden, ontzegden
imperative sing.	ontzeg
imperative plur.1	ontzegt
participles	ontzeggend	ontzegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.