ontzuilen

Dutch

Etymology

From zuil +‎ ont- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈzœy̯.lə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ont‧zui‧len
• Rhymes: -œy̯lən

Verb

ontzuilen

1. (intransitive) to depillarize, to remove pillars as a form of societal organisation

Inflection

Inflection of ontzuilen (weak, prefixed)
infinitive	ontzuilen
past singular	ontzuilde
past participle	ontzuild
infinitive	ontzuilen
gerund	ontzuilen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontzuil	ontzuilde
2nd person sing. (jij)	ontzuilt	ontzuilde
2nd person sing. (u)	ontzuilt	ontzuilde
2nd person sing. (gij)	ontzuilt	ontzuilde
3rd person singular	ontzuilt	ontzuilde
plural	ontzuilen	ontzuilden
subjunctive sing.1	ontzuile	ontzuilde
subjunctive plur.1	ontzuilen	ontzuilden
imperative sing.	ontzuil
imperative plur.1	ontzuilt
participles	ontzuilend	ontzuild
1) Archaic.

Antonyms

• verzuilen

Derived terms

• ontzuiling