póni

See also: poni

Hungarian

Etymology

From English pony.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈpoːni]
• Hyphenation: pó‧ni

Noun

póni (plural pónik)

1. pony

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
	singular	plural
nominative	póni	pónik
accusative	pónit	pónikat
dative	póninak	póniknak
instrumental	pónival	pónikkal
causal-final	póniért	pónikért
translative	pónivá	pónikká
terminative	póniig	pónikig
essive-formal	póniként	pónikként
essive-modal	—	—
inessive	póniban	pónikban
superessive	pónin	pónikon
adessive	póninál	póniknál
illative	póniba	pónikba
sublative	pónira	pónikra
allative	pónihoz	pónikhoz
elative	póniból	pónikból
delative	póniról	pónikról
ablative	pónitól	póniktól
non-attributive possessive - singular	pónié	póniké
non-attributive possessive - plural	póniéi	pónikéi

Possessive forms of póni
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	pónim	pónijaim (or póniim)
2nd person sing.	pónid	pónijaid (or póniid)
3rd person sing.	pónija	pónijai (or pónii)
1st person plural	pónink	pónijaink (or póniink)
2nd person plural	pónitok	pónijaitok (or póniitok)
3rd person plural	pónijuk	pónijaik (or póniik)

Synonyms

• póniló