płonić

Old Polish

Etymology

From płony +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɫɔɲit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɫɔɲit͡ɕ/

Verb

płonić impf

1. to render barren
   • 1856-1870 [1470], Antoni Zygmunt Helcel, editor, Starodawne Prawa Polskiego Pomniki‎^[1], volume XI, number 692:

     Kmethones eundem agrum possidentes tamquam proprium fideliter reformare, funum (pro fimum) ducere et non amulare (pro annilare) al. nye plonycz <tenentur>

     [Kmethones eundem agrum possidentes tamquam proprium fideliter reformare, fimum ducere et non annilare al. nie płonić <tenentur>]

Related terms

nouns

• płonka

 

Descendants

• Middle Polish: płonić
  • ⇒ Polish: wypłonić

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “płonić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

From płonąć +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpwɔ.ɲit͡ɕ/
• Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
• Syllabification: pło‧nić

Verb

płonić impf (perfective spłonić or zapłonić)

1. (transitive, literary) to make ruddy

   Synonyms: czerwienić, rumienić

2. (reflexive with się, literary) to blush (to redden in the face from shame, excitement or embarrassment)

   Synonyms: czerwienić się, czerwienieć, kraśnieć, rumienić się, rumienieć

3. (reflexive with się, literary) to stand out by its redness

Conjugation

Conjugation of płonić impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		płonić
present tense	1st	płonię			płonimy
	2nd	płonisz			płonicie
	3rd	płoni			płonią
	impersonal	płoni się
past tense	1st	płoniłem, -(e)m płonił	płoniłam, -(e)m płoniła	płoniłom, -(e)m płoniło	płoniliśmy, -(e)śmy płonili	płoniłyśmy, -(e)śmy płoniły
	2nd	płoniłeś, -(e)ś płonił	płoniłaś, -(e)ś płoniła	płoniłoś, -(e)ś płoniło	płoniliście, -(e)ście płonili	płoniłyście, -(e)ście płoniły
	3rd	płonił	płoniła	płoniło	płonili	płoniły
	impersonal	płoniono
future tense	1st	będę płonił, będę płonić	będę płoniła, będę płonić	będę płoniło, będę płonić	będziemy płonili, będziemy płonić	będziemy płoniły, będziemy płonić
	2nd	będziesz płonił, będziesz płonić	będziesz płoniła, będziesz płonić	będziesz płoniło, będziesz płonić	będziecie płonili, będziecie płonić	będziecie płoniły, będziecie płonić
	3rd	będzie płonił, będzie płonić	będzie płoniła, będzie płonić	będzie płoniło, będzie płonić	będą płonili, będą płonić	będą płoniły, będą płonić
	impersonal	będzie płonić się
conditional	1st	płoniłbym, bym płonił	płoniłabym, bym płoniła	płoniłobym, bym płoniło	płonilibyśmy, byśmy płonili	płoniłybyśmy, byśmy płoniły
	2nd	płoniłbyś, byś płonił	płoniłabyś, byś płoniła	płoniłobyś, byś płoniło	płonilibyście, byście płonili	płoniłybyście, byście płoniły
	3rd	płoniłby, by płonił	płoniłaby, by płoniła	płoniłoby, by płoniło	płoniliby, by płonili	płoniłyby, by płoniły
	impersonal	płoniono by
imperative	1st	niech płonię			płońmy
	2nd	płoń			płońcie
	3rd	niech płoni			niech płonią
active adjectival participle		płoniący	płoniąca	płoniące	płoniący	płoniące
passive adjectival participle		płoniony	płoniona	płonione	płonieni	płonione
contemporary adverbial participle		płoniąc
verbal noun		płonienie

Derived terms

verbs

• rozpłonić pf

 

Related terms

adjectives

• zapłoniony

 

nouns

• spłonienie
• zapłonienie

 

Further reading

• płonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• płonić in Polish dictionaries at PWN