alfons

alfons (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈalfɔ̃w̃s], AS: [alfõũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. posp. mężczyzna żyjący z cudzej prostytucji, zabierający prostytutce część jej dochodu w zamian za ochronę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	alfons	alfonsi
dopełniacz	alfonsa	alfonsów
celownik	alfonsowi	alfonsom
biernik	alfonsa	alfonsów
narzędnik	alfonsem	alfonsami
miejscownik	alfonsie	alfonsach
wołacz	alfonsie	alfonsi
depr. M. i W. lm: (te) alfonsy

przykłady:

(1.1) Jak tylko podszedł do dziewczyny, natychmiast pojawił się jej alfons.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sutener; pot. alfonsiak; przest. kupler, rajfur

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) stręczyciel

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. alfonsiak m, Alfons m

przym. alfonsowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) od imienia Alfonsa, bohatera komedii Aleksandra Dumasa (syna) Monsieur Alphonse

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pimp
• arabski: (1.1) egip. arab. معرص
• duński: (1.1) alfons w
• francuski: (1.1) alphonse m
• jidysz: (1.1) שמײַסער m (szmajser), פֿרויען־הענדלער m (frojen-hendler)
• niemiecki: (1.1) Zuhälter m
• włoski: (1.1) lennone m, magnaccia m, pappone m

źródła: