plenar
Interlingua
Etymology
Verb
plenar
- to fill
Conjugation
Conjugation of plenar
| infinitive | plenar | ||
|---|---|---|---|
| participle | present | perfect | |
| plenante | plenate | ||
| active | simple | perfect | |
| present | plena | ha plenate | |
| past | plenava | habeva plenate | |
| future | plenara | habera plenate | |
| conditional | plenarea | haberea plenate | |
| imperative | plena | ||
| passive | simple | perfect | |
| present | es plenate | ha essite plenate | |
| past | esseva plenate | habeva essite plenate | |
| future | essera plenate | habera essite plenate | |
| conditional | esserea plenate | haberea essite plenate | |
| imperative | sia plenate | ||
Norwegian Nynorsk
Noun
plenar m
- indefinite plural of plen