pobłocić

Polish

From po- +‎ błocić.

pobłocić pf

(transitive) to muddy (to make dirty with mud)
(reflexive with się) to muddy oneself (to cause oneself to become dirty with mud)
(reflexive with się) to get muddy (to become dirty with mud)

Conjugation of pobłocić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pobłocić
future tense	1^st	pobłocę			pobłocimy
	2^nd	pobłocisz			pobłocicie
	3^rd	pobłoci			pobłocą
	impersonal	pobłoci się
past tense	1^st	pobłociłem, -(e)m pobłocił	pobłociłam, -(e)m pobłociła	pobłociłom, -(e)m pobłociło	pobłociliśmy, -(e)śmy pobłocili	pobłociłyśmy, -(e)śmy pobłociły
	2^nd	pobłociłeś, -(e)ś pobłocił	pobłociłaś, -(e)ś pobłociła	pobłociłoś, -(e)ś pobłociło	pobłociliście, -(e)ście pobłocili	pobłociłyście, -(e)ście pobłociły
	3^rd	pobłocił	pobłociła	pobłociło	pobłocili	pobłociły
	impersonal	pobłocono
conditional	1^st	pobłociłbym, bym pobłocił	pobłociłabym, bym pobłociła	pobłociłobym, bym pobłociło	pobłocilibyśmy, byśmy pobłocili	pobłociłybyśmy, byśmy pobłociły
	2^nd	pobłociłbyś, byś pobłocił	pobłociłabyś, byś pobłociła	pobłociłobyś, byś pobłociło	pobłocilibyście, byście pobłocili	pobłociłybyście, byście pobłociły
	3^rd	pobłociłby, by pobłocił	pobłociłaby, by pobłociła	pobłociłoby, by pobłociło	pobłociliby, by pobłocili	pobłociłyby, by pobłociły
	impersonal	pobłocono by
imperative	1^st	niech pobłocę			pobłoćmy
	2^nd	pobłoć			pobłoćcie
	3^rd	niech pobłoci			niech pobłocą
passive adjectival participle		pobłocony	pobłocona	pobłocone	pobłoceni	pobłocone
anterior adverbial participle		pobłociwszy
verbal noun		pobłocenie