praefestino

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From prae- +‎ festino.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

praefestīnō (present infinitive praefestīnāre, perfect active praefestīnāvī, supine praefestīnātum); first conjugation

  1. to be overhasty
  2. to hasten past

Conjugation[edit]

   Conjugation of praefestīnō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praefestīnō praefestīnās praefestīnat praefestīnāmus praefestīnātis praefestīnant
imperfect praefestīnābam praefestīnābās praefestīnābat praefestīnābāmus praefestīnābātis praefestīnābant
future praefestīnābō praefestīnābis praefestīnābit praefestīnābimus praefestīnābitis praefestīnābunt
perfect praefestīnāvī praefestīnāvistī praefestīnāvit praefestīnāvimus praefestīnāvistis praefestīnāvērunt,
praefestīnāvēre
pluperfect praefestīnāveram praefestīnāverās praefestīnāverat praefestīnāverāmus praefestīnāverātis praefestīnāverant
future perfect praefestīnāverō praefestīnāveris praefestīnāverit praefestīnāverimus praefestīnāveritis praefestīnāverint
passive present praefestīnor praefestīnāris,
praefestīnāre
praefestīnātur praefestīnāmur praefestīnāminī praefestīnantur
imperfect praefestīnābar praefestīnābāris,
praefestīnābāre
praefestīnābātur praefestīnābāmur praefestīnābāminī praefestīnābantur
future praefestīnābor praefestīnāberis,
praefestīnābere
praefestīnābitur praefestīnābimur praefestīnābiminī praefestīnābuntur
perfect praefestīnātus + present active indicative of sum
pluperfect praefestīnātus + imperfect active indicative of sum
future perfect praefestīnātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praefestīnem praefestīnēs praefestīnet praefestīnēmus praefestīnētis praefestīnent
imperfect praefestīnārem praefestīnārēs praefestīnāret praefestīnārēmus praefestīnārētis praefestīnārent
perfect praefestīnāverim praefestīnāverīs praefestīnāverit praefestīnāverīmus praefestīnāverītis praefestīnāverint
pluperfect praefestīnāvissem praefestīnāvissēs praefestīnāvisset praefestīnāvissēmus praefestīnāvissētis praefestīnāvissent
passive present praefestīner praefestīnēris,
praefestīnēre
praefestīnētur praefestīnēmur praefestīnēminī praefestīnentur
imperfect praefestīnārer praefestīnārēris,
praefestīnārēre
praefestīnārētur praefestīnārēmur praefestīnārēminī praefestīnārentur
perfect praefestīnātus + present active subjunctive of sum
pluperfect praefestīnātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praefestīnā praefestīnāte
future praefestīnātō praefestīnātō praefestīnātōte praefestīnantō
passive present praefestīnāre praefestīnāminī
future praefestīnātor praefestīnātor praefestīnantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praefestīnāre praefestīnāvisse praefestīnātūrum esse praefestīnārī praefestīnātum esse praefestīnātum īrī
participles praefestīnāns praefestīnātūrus praefestīnātus praefestīnandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praefestīnandī praefestīnandō praefestīnandum praefestīnandō praefestīnātum praefestīnātū

References[edit]

  • praefestino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praefestino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praefestino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.