praemunio

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 06:18, 3 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From prae- +‎ munio

Pronunciation

Verb

praemūniō (present infinitive praemūnīre, perfect active praemūnīvī, supine praemūnītum); fourth conjugation

  1. I fortify (defend in advance)
  2. I safeguard

Usage notes

  • In medieval Latin, this word was confused with (and used with the meaning of) praemoneō (forewarn), as in the writ of praemunire facias.

Conjugation

   Conjugation of praemūniō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praemūniō praemūnīs praemūnit praemūnīmus praemūnītis praemūniunt
imperfect praemūniēbam praemūniēbās praemūniēbat praemūniēbāmus praemūniēbātis praemūniēbant
future praemūniam praemūniēs praemūniet praemūniēmus praemūniētis praemūnient
perfect praemūnīvī praemūnīvistī praemūnīvit praemūnīvimus praemūnīvistis praemūnīvērunt,
praemūnīvēre
pluperfect praemūnīveram praemūnīverās praemūnīverat praemūnīverāmus praemūnīverātis praemūnīverant
future perfect praemūnīverō praemūnīveris praemūnīverit praemūnīverimus praemūnīveritis praemūnīverint
passive present praemūnior praemūnīris,
praemūnīre
praemūnītur praemūnīmur praemūnīminī praemūniuntur
imperfect praemūniēbar praemūniēbāris,
praemūniēbāre
praemūniēbātur praemūniēbāmur praemūniēbāminī praemūniēbantur
future praemūniar praemūniēris,
praemūniēre
praemūniētur praemūniēmur praemūniēminī praemūnientur
perfect praemūnītus + present active indicative of sum
pluperfect praemūnītus + imperfect active indicative of sum
future perfect praemūnītus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praemūniam praemūniās praemūniat praemūniāmus praemūniātis praemūniant
imperfect praemūnīrem praemūnīrēs praemūnīret praemūnīrēmus praemūnīrētis praemūnīrent
perfect praemūnīverim praemūnīverīs praemūnīverit praemūnīverīmus praemūnīverītis praemūnīverint
pluperfect praemūnīvissem praemūnīvissēs praemūnīvisset praemūnīvissēmus praemūnīvissētis praemūnīvissent
passive present praemūniar praemūniāris,
praemūniāre
praemūniātur praemūniāmur praemūniāminī praemūniantur
imperfect praemūnīrer praemūnīrēris,
praemūnīrēre
praemūnīrētur praemūnīrēmur praemūnīrēminī praemūnīrentur
perfect praemūnītus + present active subjunctive of sum
pluperfect praemūnītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praemūnī praemūnīte
future praemūnītō praemūnītō praemūnītōte praemūniuntō
passive present praemūnīre praemūnīminī
future praemūnītor praemūnītor praemūniuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praemūnīre praemūnīvisse praemūnītūrum esse praemūnīrī praemūnītum esse praemūnītum īrī
participles praemūniēns praemūnītūrus praemūnītus praemūniendus,
praemūniundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praemūniendī praemūniendō praemūniendum praemūniendō praemūnītum praemūnītū

Descendants

  • English: premunite
  • French: prémunir

References

  • praemunio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praemunio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praemunio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.