profectus
Latin
Etymology 1
Action noun from prōficiō.
Noun
prōfectus m (genitive prōfectūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | prōfectus | prōfectūs |
Genitive | prōfectūs | prōfectuum |
Dative | prōfectuī | prōfectibus |
Accusative | prōfectum | prōfectūs |
Ablative | prōfectū | prōfectibus |
Vocative | prōfectus | prōfectūs |
Descendants
Etymology 2
Perfect passive participle of prōficiō.
Participle
prōfectus (feminine prōfecta, neuter prōfectum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | prōfectus | prōfecta | prōfectum | prōfectī | prōfectae | prōfecta | |
Genitive | prōfectī | prōfectae | prōfectī | prōfectōrum | prōfectārum | prōfectōrum | |
Dative | prōfectō | prōfectō | prōfectīs | ||||
Accusative | prōfectum | prōfectam | prōfectum | prōfectōs | prōfectās | prōfecta | |
Ablative | prōfectō | prōfectā | prōfectō | prōfectīs | |||
Vocative | prōfecte | prōfecta | prōfectum | prōfectī | prōfectae | prōfecta |
Etymology 3
Perfect active participle of proficīscor.
Participle
prŏfectus (feminine prŏfecta, neuter prŏfectum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | prŏfectus | prŏfecta | prŏfectum | prŏfectī | prŏfectae | prŏfecta | |
Genitive | prŏfectī | prŏfectae | prŏfectī | prŏfectōrum | prŏfectārum | prŏfectōrum | |
Dative | prŏfectō | prŏfectō | prŏfectīs | ||||
Accusative | prŏfectum | prŏfectam | prŏfectum | prŏfectōs | prŏfectās | prŏfecta | |
Ablative | prŏfectō | prŏfectā | prŏfectō | prŏfectīs | |||
Vocative | prŏfecte | prŏfecta | prŏfectum | prŏfectī | prŏfectae | prŏfecta |
References
- “profectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “profectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- profectus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- profectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- disciples of Plato, Platonists: qui sunt a Platone or a Platonis disciplina; qui profecti sunt a Platone; Platonici
- disciples of Plato, Platonists: qui sunt a Platone or a Platonis disciplina; qui profecti sunt a Platone; Platonici
- profectus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016