przydarzyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From przy- +‎ darzyć.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /pʂɨˈda.ʐɨt͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -aʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: przy‧da‧rzyć

Verb[edit]

przydarzyć pf (imperfective przydarzać)

  1. (reflexive with się) to bechance, to befall, to happen [+dative = to someone]
    Synonym: przytrafić się

Conjugation[edit]

Conjugation of przydarzyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przydarzyć
future tense 1st przydarzę przydarzymy
2nd przydarzysz przydarzycie
3rd przydarzy przydarzą
impersonal przydarzy się
past tense 1st przydarzyłem,
-(e)m przydarzył
przydarzyłam,
-(e)m przydarzyła
przydarzyłom,
-(e)m przydarzyło
przydarzyliśmy,
-(e)śmy przydarzyli
przydarzyłyśmy,
-(e)śmy przydarzyły
2nd przydarzyłeś,
-(e)ś przydarzył
przydarzyłaś,
-(e)ś przydarzyła
przydarzyłoś,
-(e)ś przydarzyło
przydarzyliście,
-(e)ście przydarzyli
przydarzyłyście,
-(e)ście przydarzyły
3rd przydarzył przydarzyła przydarzyło przydarzyli przydarzyły
impersonal przydarzono
conditional 1st przydarzyłbym,
bym przydarzył
przydarzyłabym,
bym przydarzyła
przydarzyłobym,
bym przydarzyło
przydarzylibyśmy,
byśmy przydarzyli
przydarzyłybyśmy,
byśmy przydarzyły
2nd przydarzyłbyś,
byś przydarzył
przydarzyłabyś,
byś przydarzyła
przydarzyłobyś,
byś przydarzyło
przydarzylibyście,
byście przydarzyli
przydarzyłybyście,
byście przydarzyły
3rd przydarzyłby,
by przydarzył
przydarzyłaby,
by przydarzyła
przydarzyłoby,
by przydarzyło
przydarzyliby,
by przydarzyli
przydarzyłyby,
by przydarzyły
impersonal przydarzono by
imperative 1st niech przydarzę przydarzmy
2nd przydarz przydarzcie
3rd niech przydarzy niech przydarzą
anterior adverbial participle przydarzywszy
verbal noun przydarzenie

Further reading[edit]

  • przydarzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przydarzyć in Polish dictionaries at PWN