przykładanie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish[edit]

Etymology[edit]

From przykładać +‎ -anie. First attested in 1471.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /pr̝ikɫadaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /pr̝ikɫadaɲe/

Noun[edit]

przykładanie n

  1. act of giving a good example; comparison; justification
    • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 47:
      Liber apocrifus, cuius penitus auctor ignoratur, sed veritas patet etc., non recipit gynne przicladanye (mamotrekt mikułowski: přikladanie) czynączi (I Par prol.)
      [Liber apocrifus, cuius penitus auctor ignoratur, sed veritas patet etc., non recipit jinne przykładanie (mamotrekt mikułowski: přikladanie) czyniący (I Par prol.)]

Related terms[edit]

adjective
adverb
noun
verbs

Descendants[edit]

  • Polish: przykładanie

References[edit]

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish przykładanie. By surface analysis, przykładać +‎ -anie.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /pʂɨ.kwaˈda.ɲɛ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /pʂɨ.kɫaˈda.ɲe/, /pr̝ɨ.kɫaˈda.ɲe/
  • (file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: przy‧kła‧da‧nie

Noun[edit]

przykładanie n

  1. verbal noun of przykładać

Declension[edit]

References[edit]

Further reading[edit]