reiða

See also: reída

Faroese

Verb

reiða (third person singular past indicative reiddi, third person plural past indicative reiddu, supine reitt)

1. to prepare

Conjugation

Conjugation of reiða (group v-3)
infinitive	reiða
supine	reitt
participle (a18)1	reiðandi	reiddur
	present	past
first singular	reiði	reiddi
second singular	reiðir	reiddi
third singular	reiðir	reiddi
plural	reiða	reiddu
	imperative
singular	reið!
plural	reiðið!
1Only the past participle being declined.

---

Icelandic

Etymology

From Old Norse reiða.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈreiːða/
• Rhymes: -eiːða
• Homophone: reyða

Verb

reiða (weak verb, third-person singular past indicative reiddi, supine reitt)

1. (transitive, with accusative) to carry on horseback
2. (transitive, with accusative) to pay

Conjugation

reiða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að reiða
supine (sagnbót)		reitt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		reiðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég reiði	við reiðum	present (nútíð)	ég reiði	við reiðum
	þú reiðir	þið reiðið		þú reiðir	þið reiðið
	hann, hún, það reiðir	þeir, þær, þau reiða		hann, hún, það reiði	þeir, þær, þau reiði
past (þátíð)	ég reiddi	við reiddum	past (þátíð)	ég reiddi	við reiddum
	þú reiddir	þið reidduð		þú reiddir	þið reidduð
	hann, hún, það reiddi	þeir, þær, þau reiddu		hann, hún, það reiddi	þeir, þær, þau reiddu
imperative (boðháttur)	reið (þú)	reiðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	reiddu	reiðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Noun

reiða f (genitive singular reiðu, no plural)

1. order, file, row

Declension

declension of reiða

f-w1	singular
	indefinite	definite
nominative	reiða	reiðan
accusative	reiðu	reiðuna
dative	reiðu	reiðunni
genitive	reiðu	reiðunnar

Derived terms

• óreiða (“disorder, chaos”)

Related terms

• reið