sía

See also: sia, Sia, ŝia, siä, sỉa, and si'a

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsiːja/

  Rhymes: -iːja

Etymology 1

From Old Norse sía, from Proto-Germanic *sīhwaną.

Verb

sía (weak verb, third-person singular past indicative síaði, supine síað)

1. to filter
2. to sieve, to sift

Conjugation

sía — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að sía
supine (sagnbót)		síað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		síandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sía	við síum	present (nútíð)	ég síi	við síum
	þú síar	þið síið		þú síir	þið síið
	hann, hún, það síar	þeir, þær, þau sía		hann, hún, það síi	þeir, þær, þau síi
past (þátíð)	ég síaði	við síuðum	past (þátíð)	ég síaði	við síuðum
	þú síaðir	þið síuðuð		þú síaðir	þið síuðuð
	hann, hún, það síaði	þeir, þær, þau síuðu		hann, hún, það síaði	þeir, þær, þau síuðu
imperative (boðháttur)	sía (þú)	síið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	síaðu	síiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

síast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að síast
supine (sagnbót)		síast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		síandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég síast	við síumst	present (nútíð)	ég síist	við síumst
	þú síast	þið síist		þú síist	þið síist
	hann, hún, það síast	þeir, þær, þau síast		hann, hún, það síist	þeir, þær, þau síist
past (þátíð)	ég síaðist	við síuðumst	past (þátíð)	ég síaðist	við síuðumst
	þú síaðist	þið síuðust		þú síaðist	þið síuðust
	hann, hún, það síaðist	þeir, þær, þau síuðust		hann, hún, það síaðist	þeir, þær, þau síuðust
imperative (boðháttur)	síast (þú)	síist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	síastu	síisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

síaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	síaður	síuð	síað		síaðir	síaðar	síuð
accusative (þolfall)	síaðan	síaða	síað		síaða	síaðar	síuð
dative (þágufall)	síuðum	síaðri	síuðu		síuðum	síuðum	síuðum
genitive (eignarfall)	síaðs	síaðrar	síaðs		síaðra	síaðra	síaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	síaði	síaða	síaða		síuðu	síuðu	síuðu
accusative (þolfall)	síaða	síuðu	síaða		síuðu	síuðu	síuðu
dative (þágufall)	síaða	síuðu	síaða		síuðu	síuðu	síuðu
genitive (eignarfall)	síaða	síuðu	síaða		síuðu	síuðu	síuðu

Etymology 2

From Proto-Germanic *sīhwǭ.

Noun

sía f (genitive singular síu, nominative plural síur)

1. filter
2. sieve, strainer

---

Tarantino

Verb

sía

1. second-person singular present subjunctive of essere