saboteren

Dutch

Etymology

Borrowed from French saboter.

Pronunciation

• IPA^(key): /saːboːˈteːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: sa‧bo‧te‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

saboteren

1. (transitive) to sabotage

Conjugation

Conjugation of saboteren (weak)
infinitive	saboteren
past singular	saboteerde
past participle	gesaboteerd
infinitive	saboteren
gerund	saboteren n
	present tense	past tense
1st person singular	saboteer	saboteerde
2nd person sing. (jij)	saboteert, saboteer2	saboteerde
2nd person sing. (u)	saboteert	saboteerde
2nd person sing. (gij)	saboteert	saboteerde
3rd person singular	saboteert	saboteerde
plural	saboteren	saboteerden
subjunctive sing.1	sabotere	saboteerde
subjunctive plur.1	saboteren	saboteerden
imperative sing.	saboteer
imperative plur.1	saboteert
participles	saboterend	gesaboteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• sabotage
• saboteur