skulić

Polish

Etymology

From s- +‎ kulić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsku.lit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ulit͡ɕ
• Syllabification: sku‧lić

Verb

skulić pf (imperfective skulać)

1. (transitive) to bow, to lower

   Synonyms: pochylić, podkurczyć

2. (reflexive with się) to cower (to crouch in fear)

Conjugation

Conjugation of skulić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		skulić
future tense	1st	skulę			skulimy
	2nd	skulisz			skulicie
	3rd	skuli			skulą
	impersonal	skuli się
past tense	1st	skuliłem, -(e)m skulił	skuliłam, -(e)m skuliła	skuliłom, -(e)m skuliło	skuliliśmy, -(e)śmy skulili	skuliłyśmy, -(e)śmy skuliły
	2nd	skuliłeś, -(e)ś skulił	skuliłaś, -(e)ś skuliła	skuliłoś, -(e)ś skuliło	skuliliście, -(e)ście skulili	skuliłyście, -(e)ście skuliły
	3rd	skulił	skuliła	skuliło	skulili	skuliły
	impersonal	skulono
conditional	1st	skuliłbym, bym skulił	skuliłabym, bym skuliła	skuliłobym, bym skuliło	skulilibyśmy, byśmy skulili	skuliłybyśmy, byśmy skuliły
	2nd	skuliłbyś, byś skulił	skuliłabyś, byś skuliła	skuliłobyś, byś skuliło	skulilibyście, byście skulili	skuliłybyście, byście skuliły
	3rd	skuliłby, by skulił	skuliłaby, by skuliła	skuliłoby, by skuliło	skuliliby, by skulili	skuliłyby, by skuliły
	impersonal	skulono by
imperative	1st	niech skulę			skulmy
	2nd	skul			skulcie
	3rd	niech skuli			niech skulą
passive adjectival participle		skulony	skulona	skulone	skuleni	skulone
anterior adverbial participle		skuliwszy
verbal noun		skulenie

Related terms

verb

• kulić

 

Further reading

• skulić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skulić in Polish dictionaries at PWN