strijdlustig

Dutch

Etymology

From strijdlust +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌstrɛi̯tˈlʏs.təx/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: strijd‧lus‧tig

Adjective

strijdlustig (comparative strijdlustiger, superlative strijdlustigst)

1. warlike, ferocious

Inflection

Inflection of strijdlustig
uninflected	strijdlustig
inflected	strijdlustige
comparative	strijdlustiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		strijdlustig	strijdlustiger	het strijdlustigst het strijdlustigste
indefinite	m./f. sing.	strijdlustige	strijdlustigere	strijdlustigste
	n. sing.	strijdlustig	strijdlustiger	strijdlustigste
	plural	strijdlustige	strijdlustigere	strijdlustigste
definite		strijdlustige	strijdlustigere	strijdlustigste
partitive		strijdlustigs	strijdlustigers	—