strontmisselijk

Dutch

Etymology

Compound of stront (“dung, shit”) +‎ misselijk (“nauseous, sick”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌstrɔntˈmɪ.sə.lək/
• Hyphenation: stront‧mis‧se‧lijk

Adjective

strontmisselijk (not comparable)

1. (informal) very nauseous, very sick

   Synonym: kotsmisselijk

Inflection

Declension of strontmisselijk
uninflected	strontmisselijk
inflected	strontmisselijke
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		strontmisselijk
indefinite	m./f. sing.	strontmisselijke
	n. sing.	strontmisselijk
	plural	strontmisselijke
definite		strontmisselijke
partitive		strontmisselijks