uknuć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From u- +‎ knuć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈu.knut͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uknut͡ɕ
  • Syllabification: u‧knuć

Verb

[edit]

uknuć pf (imperfective knuć)

  1. (transitive) to plot, to scheme

Conjugation

[edit]
Conjugation of uknuć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uknuć
future tense 1st uknuję uknujemy
2nd uknujesz uknujecie
3rd uknuje uknują
impersonal uknuje się
past tense 1st uknułem,
-(e)m uknuł
uknułam,
-(e)m uknuła
uknułom,
-(e)m uknuło
uknuliśmy,
-(e)śmy uknuli
uknułyśmy,
-(e)śmy uknuły
2nd uknułeś,
-(e)ś uknuł
uknułaś,
-(e)ś uknuła
uknułoś,
-(e)ś uknuło
uknuliście,
-(e)ście uknuli
uknułyście,
-(e)ście uknuły
3rd uknuł uknuła uknuło uknuli uknuły
impersonal uknuto
conditional 1st uknułbym,
bym uknuł
uknułabym,
bym uknuła
uknułobym,
bym uknuło
uknulibyśmy,
byśmy uknuli
uknułybyśmy,
byśmy uknuły
2nd uknułbyś,
byś uknuł
uknułabyś,
byś uknuła
uknułobyś,
byś uknuło
uknulibyście,
byście uknuli
uknułybyście,
byście uknuły
3rd uknułby,
by uknuł
uknułaby,
by uknuła
uknułoby,
by uknuło
uknuliby,
by uknuli
uknułyby,
by uknuły
impersonal uknuto by
imperative 1st niech uknuję uknujmy
2nd uknuj uknujcie
3rd niech uknuje niech uknują
passive adjectival participle uknuty uknuta uknute uknuci uknute
anterior adverbial participle uknuwszy
verbal noun uknucie
[edit]
noun
verb

Further reading

[edit]
  • uknuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uknuć in Polish dictionaries at PWN