weerwolf

Afrikaans

Etymology

From Dutch weerwolf, from Middle Dutch weerwolf. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Noun

weerwolf (plural weerwolwe)

1. werewolf
2. aardwolf, Proteles cristatus

   Synonyms: aardwolf, maanhaarjakkals

---

Dutch

Etymology

From Middle Dutch weerwolf. Equivalent to weer (“man, were”) +‎ wolf (“wolf”). This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋeːr.ʋɔlf/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: weer‧wolf

Noun

weerwolf m (plural weerwolven, diminutive weerwolfje n, feminine weerwolvin)

1. a werewolf

Derived terms

• weerwolverij

Descendants

• Afrikaans: weerwolf

---

Middle Dutch

Alternative forms

• werwolf

Noun

weerwolf m

1. werewolf
   • Die Schoone Hystorie van Malegijs, E. T. Kuiper (ed.), E. J. Brill, 1903, page 161.

     Ende als ick out was ontrent .xxx. iaren, soe nam ick die maniere aen van eenen weerwolf des woonsdaechs beghinnende inden avont, ende een vrouwe was van mi ter doot gebracht: ende een kint ongedoopt inden lichame, dats mi dmeeste van al dat ick inden geest hier moet besueren.

     (please add an English translation of this quote)

Inflection

This noun needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: weerwolf
  • Afrikaans: weerwolf