wmieść

Polish[edit]

wmieść pf (imperfective wmiatać)

(transitive) to sweep into (when sweeping, to put something with a broom or brush under something or inside something)

Conjugation of wmieść pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wmieść
future tense	1^st	wmiotę			wmieciemy
	2^nd	wmieciesz			wmieciecie
	3^rd	wmiecie			wmiotą
	impersonal	wmiecie się
past tense	1^st	wmiotłem, -(e)m wmiótł	wmiotłam, -(e)m wmiotła	wmiotłom, -(e)m wmiotło	wmietliśmy, -(e)śmy wmietli	wmiotłyśmy, -(e)śmy wmiotły
	2^nd	wmiotłeś, -(e)ś wmiótł	wmiotłaś, -(e)ś wmiotła	wmiotłoś, -(e)ś wmiotło	wmietliście, -(e)ście wmietli	wmiotłyście, -(e)ście wmiotły
	3^rd	wmiótł	wmiotła	wmiotło	wmietli	wmiotły
	impersonal	wmieciono
conditional	1^st	wmiótłbym, bym wmiótł	wmiotłabym, bym wmiotła	wmiotłobym, bym wmiotło	wmietlibyśmy, byśmy wmietli	wmiotłybyśmy, byśmy wmiotły
	2^nd	wmiótłbyś, byś wmiótł	wmiotłabyś, byś wmiotła	wmiotłobyś, byś wmiotło	wmietlibyście, byście wmietli	wmiotłybyście, byście wmiotły
	3^rd	wmiótłby, by wmiótł	wmiotłaby, by wmiotła	wmiotłoby, by wmiotło	wmietliby, by wmietli	wmiotłyby, by wmiotły
	impersonal	wmieciono by
imperative	1^st	niech wmiotę			wmiećmy
	2^nd	wmieć			wmiećcie
	3^rd	niech wmiecie			niech wmiotą
passive adjectival participle		wmieciony	wmieciona	wmiecione	wmieceni	wmiecione
anterior adverbial participle		wmiótłszy
verbal noun		wmiecenie

wmieść in Polish dictionaries at PWN
Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wmieść”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
Aleksander Zdanowicz (1861) “wmieść”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wmieść”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 662
wmieść in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego