wpienić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From w- +‎ piana +‎ -ić.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

wpienić pf (imperfective wpieniać)

  1. (transitive, colloquial) to piss off, to upset
    Synonyms: zdenerwować, wkurzyć, wnerwić, zezłościć
  2. (reflexive with się, colloquial) to get pissed off, to get upset
    Synonyms: zdenerwować się, wkurzyć się, wnerwić się, zezłościć się

Conjugation

[edit]
Conjugation of wpienić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wpienić
future tense 1st wpienię wpienimy
2nd wpienisz wpienicie
3rd wpieni wpienią
impersonal wpieni się
past tense 1st wpieniłem,
-(e)m wpienił
wpieniłam,
-(e)m wpieniła
wpieniłom,
-(e)m wpieniło
wpieniliśmy,
-(e)śmy wpienili
wpieniłyśmy,
-(e)śmy wpieniły
2nd wpieniłeś,
-(e)ś wpienił
wpieniłaś,
-(e)ś wpieniła
wpieniłoś,
-(e)ś wpieniło
wpieniliście,
-(e)ście wpienili
wpieniłyście,
-(e)ście wpieniły
3rd wpienił wpieniła wpieniło wpienili wpieniły
impersonal wpieniono
conditional 1st wpieniłbym,
bym wpienił
wpieniłabym,
bym wpieniła
wpieniłobym,
bym wpieniło
wpienilibyśmy,
byśmy wpienili
wpieniłybyśmy,
byśmy wpieniły
2nd wpieniłbyś,
byś wpienił
wpieniłabyś,
byś wpieniła
wpieniłobyś,
byś wpieniło
wpienilibyście,
byście wpienili
wpieniłybyście,
byście wpieniły
3rd wpieniłby,
by wpienił
wpieniłaby,
by wpieniła
wpieniłoby,
by wpieniło
wpieniliby,
by wpienili
wpieniłyby,
by wpieniły
impersonal wpieniono by
imperative 1st niech wpienię wpieńmy
2nd wpień wpieńcie
3rd niech wpieni niech wpienią
passive adjectival participle wpieniony wpieniona wpienione wpienieni wpienione
anterior adverbial participle wpieniwszy
verbal noun wpienienie

Further reading

[edit]
  • wpienić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wpienić in Polish dictionaries at PWN