wygonić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From wy- +‎ gonić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /vɘˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧go‧nić

Verb

[edit]

wygonić pf (imperfective wyganiać)

  1. (transitive) to chase away
    Synonym: przepędzić
  2. (transitive) to expel, to banish
    Synonym: wypędzić
  3. (reflexive with się) to chase each other away

Conjugation

[edit]
Conjugation of wygonić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wygonić
future tense 1st wygonię wygonimy
2nd wygonisz wygonicie
3rd wygoni wygonią
impersonal wygoni się
past tense 1st wygoniłem,
-(e)m wygonił
wygoniłam,
-(e)m wygoniła
wygoniłom,
-(e)m wygoniło
wygoniliśmy,
-(e)śmy wygonili
wygoniłyśmy,
-(e)śmy wygoniły
2nd wygoniłeś,
-(e)ś wygonił
wygoniłaś,
-(e)ś wygoniła
wygoniłoś,
-(e)ś wygoniło
wygoniliście,
-(e)ście wygonili
wygoniłyście,
-(e)ście wygoniły
3rd wygonił wygoniła wygoniło wygonili wygoniły
impersonal wygoniono
conditional 1st wygoniłbym,
bym wygonił
wygoniłabym,
bym wygoniła
wygoniłobym,
bym wygoniło
wygonilibyśmy,
byśmy wygonili
wygoniłybyśmy,
byśmy wygoniły
2nd wygoniłbyś,
byś wygonił
wygoniłabyś,
byś wygoniła
wygoniłobyś,
byś wygoniło
wygonilibyście,
byście wygonili
wygoniłybyście,
byście wygoniły
3rd wygoniłby,
by wygonił
wygoniłaby,
by wygoniła
wygoniłoby,
by wygoniło
wygoniliby,
by wygonili
wygoniłyby,
by wygoniły
impersonal wygoniono by
imperative 1st niech wygonię wygońmy
2nd wygoń wygońcie
3rd niech wygoni niech wygonią
passive adjectival participle wygoniony wygoniona wygonione wygonieni wygonione
anterior adverbial participle wygoniwszy
verbal noun wygonienie

Further reading

[edit]
  • wygonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wygonić in Polish dictionaries at PWN