wywalczyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ walczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨˈval.t͡ʂɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -alt͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: wy‧wal‧czyć

Verb

wywalczyć pf (imperfective wywalczać)

1. (transitive) to land, to nail, to net (acquire after much effort)

Conjugation

Conjugation of wywalczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wywalczyć
future tense	1st	wywalczę			wywalczymy
	2nd	wywalczysz			wywalczycie
	3rd	wywalczy			wywalczą
	impersonal	wywalczy się
past tense	1st	wywalczyłem, -(e)m wywalczył	wywalczyłam, -(e)m wywalczyła	wywalczyłom, -(e)m wywalczyło	wywalczyliśmy, -(e)śmy wywalczyli	wywalczyłyśmy, -(e)śmy wywalczyły
	2nd	wywalczyłeś, -(e)ś wywalczył	wywalczyłaś, -(e)ś wywalczyła	wywalczyłoś, -(e)ś wywalczyło	wywalczyliście, -(e)ście wywalczyli	wywalczyłyście, -(e)ście wywalczyły
	3rd	wywalczył	wywalczyła	wywalczyło	wywalczyli	wywalczyły
	impersonal	wywalczono
conditional	1st	wywalczyłbym, bym wywalczył	wywalczyłabym, bym wywalczyła	wywalczyłobym, bym wywalczyło	wywalczylibyśmy, byśmy wywalczyli	wywalczyłybyśmy, byśmy wywalczyły
	2nd	wywalczyłbyś, byś wywalczył	wywalczyłabyś, byś wywalczyła	wywalczyłobyś, byś wywalczyło	wywalczylibyście, byście wywalczyli	wywalczyłybyście, byście wywalczyły
	3rd	wywalczyłby, by wywalczył	wywalczyłaby, by wywalczyła	wywalczyłoby, by wywalczyło	wywalczyliby, by wywalczyli	wywalczyłyby, by wywalczyły
	impersonal	wywalczono by
imperative	1st	niech wywalczę			wywalczmy
	2nd	wywalcz			wywalczcie
	3rd	niech wywalczy			niech wywalczą
passive adjectival participle		wywalczony	wywalczona	wywalczone	wywalczeni	wywalczone
anterior adverbial participle		wywalczywszy
verbal noun		wywalczenie

Further reading

• wywalczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wywalczyć in Polish dictionaries at PWN