zaiwanić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From za- +‎ Iwan +‎ -ić, from Russian Ива́н (Iván).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /za.iˈva.ɲit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲit͡ɕ
  • Syllabification: za‧i‧wa‧nić

Verb

[edit]

zaiwanić pf (imperfective zaiwaniać)

  1. (transitive, colloquial) to steal
    Synonyms: see Thesaurus:kraść

Conjugation

[edit]
Conjugation of zaiwanić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaiwanić
future tense 1st zaiwanię zaiwanimy
2nd zaiwanisz zaiwanicie
3rd zaiwani zaiwanią
impersonal zaiwani się
past tense 1st zaiwaniłem,
-(e)m zaiwanił
zaiwaniłam,
-(e)m zaiwaniła
zaiwaniłom,
-(e)m zaiwaniło
zaiwaniliśmy,
-(e)śmy zaiwanili
zaiwaniłyśmy,
-(e)śmy zaiwaniły
2nd zaiwaniłeś,
-(e)ś zaiwanił
zaiwaniłaś,
-(e)ś zaiwaniła
zaiwaniłoś,
-(e)ś zaiwaniło
zaiwaniliście,
-(e)ście zaiwanili
zaiwaniłyście,
-(e)ście zaiwaniły
3rd zaiwanił zaiwaniła zaiwaniło zaiwanili zaiwaniły
impersonal zaiwaniono
conditional 1st zaiwaniłbym,
bym zaiwanił
zaiwaniłabym,
bym zaiwaniła
zaiwaniłobym,
bym zaiwaniło
zaiwanilibyśmy,
byśmy zaiwanili
zaiwaniłybyśmy,
byśmy zaiwaniły
2nd zaiwaniłbyś,
byś zaiwanił
zaiwaniłabyś,
byś zaiwaniła
zaiwaniłobyś,
byś zaiwaniło
zaiwanilibyście,
byście zaiwanili
zaiwaniłybyście,
byście zaiwaniły
3rd zaiwaniłby,
by zaiwanił
zaiwaniłaby,
by zaiwaniła
zaiwaniłoby,
by zaiwaniło
zaiwaniliby,
by zaiwanili
zaiwaniłyby,
by zaiwaniły
impersonal zaiwaniono by
imperative 1st niech zaiwanię zaiwańmy
2nd zaiwań zaiwańcie
3rd niech zaiwani niech zaiwanią
passive adjectival participle zaiwaniony zaiwaniona zaiwanione zaiwanieni zaiwanione
anterior adverbial participle zaiwaniwszy
verbal noun zaiwanienie

Further reading

[edit]