zaiwanić

Polish

Etymology

From za- +‎ Iwan +‎ -ić, from Russian Ива́н (Iván).

Pronunciation

• IPA^(key): /za.iˈva.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aɲit͡ɕ
• Syllabification: za‧i‧wa‧nić

Verb

zaiwanić pf (imperfective zaiwaniać)

1. (transitive, colloquial) to steal

   Synonyms: see Thesaurus:kraść

Conjugation

Conjugation of zaiwanić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zaiwanić
future tense	1st	zaiwanię			zaiwanimy
	2nd	zaiwanisz			zaiwanicie
	3rd	zaiwani			zaiwanią
	impersonal	zaiwani się
past tense	1st	zaiwaniłem, -(e)m zaiwanił	zaiwaniłam, -(e)m zaiwaniła	zaiwaniłom, -(e)m zaiwaniło	zaiwaniliśmy, -(e)śmy zaiwanili	zaiwaniłyśmy, -(e)śmy zaiwaniły
	2nd	zaiwaniłeś, -(e)ś zaiwanił	zaiwaniłaś, -(e)ś zaiwaniła	zaiwaniłoś, -(e)ś zaiwaniło	zaiwaniliście, -(e)ście zaiwanili	zaiwaniłyście, -(e)ście zaiwaniły
	3rd	zaiwanił	zaiwaniła	zaiwaniło	zaiwanili	zaiwaniły
	impersonal	zaiwaniono
conditional	1st	zaiwaniłbym, bym zaiwanił	zaiwaniłabym, bym zaiwaniła	zaiwaniłobym, bym zaiwaniło	zaiwanilibyśmy, byśmy zaiwanili	zaiwaniłybyśmy, byśmy zaiwaniły
	2nd	zaiwaniłbyś, byś zaiwanił	zaiwaniłabyś, byś zaiwaniła	zaiwaniłobyś, byś zaiwaniło	zaiwanilibyście, byście zaiwanili	zaiwaniłybyście, byście zaiwaniły
	3rd	zaiwaniłby, by zaiwanił	zaiwaniłaby, by zaiwaniła	zaiwaniłoby, by zaiwaniło	zaiwaniliby, by zaiwanili	zaiwaniłyby, by zaiwaniły
	impersonal	zaiwaniono by
imperative	1st	niech zaiwanię			zaiwańmy
	2nd	zaiwań			zaiwańcie
	3rd	niech zaiwani			niech zaiwanią
passive adjectival participle		zaiwaniony	zaiwaniona	zaiwanione	zaiwanieni	zaiwanione
anterior adverbial participle		zaiwaniwszy
verbal noun		zaiwanienie

Further reading

• zaiwanić in Polish dictionaries at PWN