zapowiedzenie

Old Polish

Alternative forms

• zapowiedzienie

Etymology

From zapowiedzieć +‎ -enie. First attested in 1417.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zapɔvjɛd͡zɛɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /zapɔvjɛd͡zɛɲe/

Noun

zapowiedzenie n

1. verbal noun of zapowiedzieć (“banning”) (act of not allowing certain actions)
   • 1895 [1448–1450], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, page 6:

     Bo potrzebuge... szmyaloscz przewrothnich, abichom nye bily samym slosczy zapowyedzenym doszycz mayanczi (ut nos simus sola delictorum prohibitione contenti), alye thesz bichom vyną pomsti przestampczom wstawily

     [Bo potrzebuje... śmiałość przewrotnych, abychom nie byli samym złości zapowiedzenim dosyć mający (ut nos simus sola delictorum prohibitione contenti), ale też bychom winę pomsty przestępcom ustawili]

2. verbal noun of zapowiedzieć (“prohibiting”) (act of not allowing to use)
   • 1967 [1417], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 644:

     Jakoszmy przi tem bili, kedi [kedi] Pyotrek... mową mal cum Johanne, tedy ne pusczil proszno Jana tego zapowedzena (war. ib.: they zapowedzi) przedana dzedziny Grzibna

     [Jakosmy przy tem byli, kiedy [kedi] Piotrek... mowę miał cum Johanne, tedy nie puścił prozno Jana tego zapowiedzenia (war. ib.: tej zapowiedzi) przedania dziedziny Grzybna]

3. verbal noun of zapowiedzieć (“seizure for securing one's claims; demanding official seizure to secure one's claims”)
   • 1858 [c. 1408], “Wyroki sądów miejskich czyli ortyle [Urban court rulings i.e. "Ortyls"]”, in Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Historia prawodawstw słowiańskich [History of Slavic lawmaking], volume 6, page 46:

     Nye maly woyth szwyadeczthwa szwego zapowyedzenya (arrestationis suae) szwego poszla poszpolnego

     [Nie mali wojt świadectwa swego zapowiedzenia (arrestationis suae) swego posła pospolnego]

4. verbal noun of zapowiedzieć (“opposing”)
   • 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski‎^[1], pages 30, 26:

     Zaszczyczysz [je] w stanyu twoyem od zapowyedzenya yęzykow (a contradictione linguarum)

     [Zaszczycisz [je] w stanu twojem od zapowiedzenia językow (a contradictione linguarum)]

Related terms

adjective

• zapowiedny

 

nouns

• zapowiadanie
• zapowiedź
• zapowiedźca

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• zapowiedzieć pf, zapowiadać impf

 

Descendants

• Polish: zapowiedzenie

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “zapowiedzenie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish zapowiedzenie. By surface analysis, zapowiedzieć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /za.pɔ.vjɛˈd͡zɛ.ɲɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: za‧po‧wie‧dze‧nie

Noun

zapowiedzenie n

1. verbal noun of zapowiedzieć

Declension

Declension of zapowiedzenie

	singular
nominative	zapowiedzenie
genitive	zapowiedzenia
dative	zapowiedzeniu
accusative	zapowiedzenie
instrumental	zapowiedzeniem
locative	zapowiedzeniu
vocative	zapowiedzenie

Further reading

• zapowiedzenie in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zapowiedzenie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zapowiedzenie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zapowiedzenie”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 8, Warsaw, page 229
• zapowiedzenie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego