zelfgenoegzaam

Dutch

Etymology

From zelf +‎ genoeg +‎ -zaam, perhaps a calque of German selbstgenügsam.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌzɛlf.xəˈnux.saːm/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zelf‧ge‧noeg‧zaam

Adjective

zelfgenoegzaam (comparative zelfgenoegzamer, superlative zelfgenoegzaamst)

1. self-satisfied, smug, complacent (quality of being overly pleased with oneself and one's actions) [from 19th c.]

   Synonym: verwaand

Inflection

Declension of zelfgenoegzaam
uninflected	zelfgenoegzaam
inflected	zelfgenoegzame
comparative	zelfgenoegzamer
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		zelfgenoegzaam	zelfgenoegzamer	het zelfgenoegzaamst het zelfgenoegzaamste
indefinite	m./f. sing.	zelfgenoegzame	zelfgenoegzamere	zelfgenoegzaamste
	n. sing.	zelfgenoegzaam	zelfgenoegzamer	zelfgenoegzaamste
	plural	zelfgenoegzame	zelfgenoegzamere	zelfgenoegzaamste
definite		zelfgenoegzame	zelfgenoegzamere	zelfgenoegzaamste
partitive		zelfgenoegzaams	zelfgenoegzamers	—

Derived terms

• zelfgenoegzaamheid

Related terms

• zelfsgenoegzaam