éar

See also: ear, EAR, -ear, 'ear, and èar

Irish

Etymology

The first element is from Old Irish derivatives of Proto-Celtic *exs (“out of”), and the second element is related to rath (“luck, favor”).

Pronunciation

• IPA^(key): /eːɾˠ/

Verb

éar (present analytic éarann, future analytic éarfaidh, verbal noun éaradh, past participle éartha)

1. (transitive) refuse, deny; repel

Conjugation

conjugation of éar (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	éaraim	éarann tú; éarair†	éarann sé, sí	éaraimid	éarann sibh	éarann siad; éaraid†	a éarann; a éaras / a n-éarann*	éartar
	past	d'éar mé; d'éaras / éar mé‡; éaras‡	d'éar tú; d'éarais / éar tú; éarais‡	d'éar sé, sí / éar sé, sí‡	d'éaramar; d'éar muid / éaramar; éar muid‡	d'éar sibh; d'éarabhair / éar sibh; éarabhair‡	d'éar siad; d'éaradar / éar siad; éaradar‡	a d'éar / ar éar*	éaradh; héaradh†
	past habitual	d'éarainn / éarainn‡; n-éarainn‡‡	d'éartá / éartá‡; n-éartᇇ	d'éaradh sé, sí / éaradh sé, sí‡; n-éaradh sé, s퇇	d'éaraimis; d'éaradh muid / éaraimis; éaradh muid‡; n-éaraimis‡‡; n-éaradh muid‡‡	d'éaradh sibh / éaradh sibh‡; n-éaradh sibh‡‡	d'éaraidís; d'éaradh siad / éaraidís; éaradh siad‡; n-éaraidís‡‡; n-éaradh siad‡‡	a d'éaradh / a n-éaradh*	d'éartaí / éartaí‡; n-éarta퇇
future		éarfaidh mé; éarfad	éarfaidh tú; éarfair†	éarfaidh sé, sí	éarfaimid; éarfaidh muid	éarfaidh sibh	éarfaidh siad; éarfaid†	a éarfaidh; a éarfas / a n-éarfaidh*	éarfar
conditional		d'éarfainn / éarfainn‡; n-éarfainn‡‡	d'éarfá / éarfá‡; n-éarfᇇ	d'éarfadh sé, sí / éarfadh sé, sí‡; n-éarfadh sé, s퇇	d'éarfaimis; d'éarfadh muid / éarfaimis‡; éarfadh muid‡; n-éarfaimis‡‡; n-éarfadh muid‡‡	d'éarfadh sibh / éarfadh sibh‡; n-éarfadh sibh‡‡	d'éarfaidís; d'éarfadh siad / éarfaidís‡; éarfadh siad‡; n-éarfaidís‡‡; n-éarfadh siad‡‡	a d'éarfadh / a n-éarfadh*	d'éarfaí / éarfaí‡; n-éarfa퇇
subjunctive	present	go n-éara mé; go n-éarad†	go n-éara tú; go n-éarair†	go n-éara sé, sí	go n-éaraimid; go n-éara muid	go n-éara sibh	go n-éara siad; go n-éaraid†	—	go n-éartar
	past	dá n-éarainn	dá n-éartá	dá n-éaradh sé, sí	dá n-éaraimis; dá n-éaradh muid	dá n-éaradh sibh	dá n-éaraidís; dá n-éaradh siad	—	dá n-éartaí
imperative		éaraim	éar	éaradh sé, sí	éaraimis	éaraigí; éaraidh†	éaraidís	—	éartar
verbal noun		éaradh
past participle		éartha

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
éar	n-éar	héar	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• MacBain, Alexander, Mackay, Eneas (1911) “éar”, in An Etymological Dictionary of the Gaelic Language‎^[1], Stirling, →ISBN