δεύτερος

Ancient Greek

Etymology

Ancient Greek ordinal numbers

<  αʹ	βʹ	γʹ  >
Cardinal : δύο (dúo)     Ordinal : δεύτερος (deúteros)     Adverbial : δίς (dís)

Uncertain. Traditionally viewed as a δύο (dúo, “two”) + -τερος (-teros, comparative suffix), but possibly from Proto-Indo-European *dews-, the root of δεύομαι (deúomai, “to be inferior”) (for which see δέω (déō, “to lack”)). Beekes cites a hypothesis by Cornelis Ruijgh that it is based on an adverbial stem *δευ (*deu) found also in δεῦτε (deûte), δεῦρο (deûro, “come here!”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /děu̯.te.ros/ → /ˈðeɸ.te.ros/ → /ˈðef.te.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /děu̯.te.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈdew.te.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈðeɸ.te.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈðef.te.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈðef.te.ros/

Numeral

δεύτερος • (deúteros)

1. second of two
   1. conjoined with εἷς (heîs) or other numerals: another, a second
2. (of things set in order) second, next, another
   1. (modifying a noun of time) after [with genitive ‘something’], next
   2. (connected with ranking) next best [with μετά (metá, + accusative) ‘after something or someone’]
   3. (of quality) inferior
   4. less important, secondary [with genitive ‘than, to something or someone’]
   5. δεύτερος οὐδενός (deúteros oudenós): second to none

Inflection

First and second declension of δεύτερος; δευτέρᾱ; δεύτερον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δεύτερος deúteros	δευτέρᾱ deutérā	δεύτερον deúteron		δευτέρω deutérō	δευτέρᾱ deutérā	δευτέρω deutérō		δεύτεροι deúteroi	δεύτεραι deúterai	δεύτερᾰ deútera
Genitive		δευτέρου deutérou	δευτέρᾱς deutérās	δευτέρου deutérou		δευτέροιν deutéroin	δευτέραιν deutérain	δευτέροιν deutéroin		δευτέρων deutérōn	δευτέρων deutérōn	δευτέρων deutérōn
Dative		δευτέρῳ deutérōi	δευτέρᾳ deutérāi	δευτέρῳ deutérōi		δευτέροιν deutéroin	δευτέραιν deutérain	δευτέροιν deutéroin		δευτέροις deutérois	δευτέραις deutérais	δευτέροις deutérois
Accusative		δεύτερον deúteron	δευτέρᾱν deutérān	δεύτερον deúteron		δευτέρω deutérō	δευτέρᾱ deutérā	δευτέρω deutérō		δευτέρους deutérous	δευτέρᾱς deutérās	δεύτερᾰ deútera
Vocative		δεύτερε deútere	δευτέρᾱ deutérā	δεύτερον deúteron		δευτέρω deutérō	δευτέρᾱ deutérā	δευτέρω deutérō		δεύτεροι deúteroi	δεύτεραι deúterai	δεύτερᾰ deútera
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δευτέρως / δεύτερον deutérōs / deúteron				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• δευτεραγωνιστέω (deuteragōnistéō)
• δευτεραγωνιστής (deuteragōnistḗs)
• δευτεραῖος (deuteraîos)
• δευτερεῖα (deutereîa)
• δευτερεῖος (deutereîos)
• δευτερεύω (deutereúō)
• Δευτερονόμιον (Deuteronómion)
• δευτερόω (deuteróō)

 

Descendants

• English: deutero-, Deuteronomy, deuterocanonical, deuterium

Further reading

• “δεύτερος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “δεύτερος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “δεύτερος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• δεύτερος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• δεύτερος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• δεύτερος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “δεύτερος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G1208 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • next best idem, page 557.
  • second idem, page 746.
  • secondary idem, page 747.
  • subordinate idem, page 831.
  • subservient idem, page 832.
  • subsidiary idem, page 832.
• Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press, →ISBN, § 398.2

Greek

Etymology

From Ancient Greek δεύτερος (deúteros).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈðefteɾos/

Adjective

δεύτερος • (défteros) m (feminine δεύτερη or δευτέρα, neuter δεύτερο)

1. second

   Ήρθε δεύτερος στο Μαραθώνιο. ― Írthe défteros sto Marathónio. ― He came second in the marathon.

2. inferior, seconds

   δεύτερης ποιότητας ― défteris poiótitas ― inferior quality

Declension

Declension of δεύτερος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δεύτερος •	δεύτερη • / δευτέρα •	δεύτερο •	δεύτεροι •	δεύτερες •	δεύτερα •
genitive	δεύτερου • / δευτέρου •	δεύτερης • / δευτέρας •	δεύτερου • / δευτέρου •	δεύτερων • / δευτέρων •	δεύτερων • / δευτέρων •	δεύτερων • / δευτέρων •
accusative	δεύτερο •	δεύτερη • / δευτέρα •	δεύτερο •	δεύτερους • / δεύτερους •	δεύτερες •	δεύτερα •
vocative	δεύτερε •	δεύτερη • / δευτέρα •	δεύτερο •	δεύτεροι •	δεύτερες •	δεύτερα •
notes	* The second, alternative forms are learned. * The ordinal numeral has no comparative forms.

Related terms

• 2ος m (2os), 2η f (2i), 2ο n (2o)
• Δευτέρα (Deftéra)
• Δευτέρα Παρουσία (Deftéra Parousía)
• αδευτέρωτος (adeftérotos)
• δευτεραγωνιστής (defteragonistís)
• δευτεριάτικος (defteriátikos)
• δευτερο- (deftero-) / δευτερό- (defteró-)
• δεύτερο (déftero)
• δευτεροβάθμιος (defterováthmios)
• δευτερογενής (defterogenís)
• δευτεροετής (defteroetís)
• δευτερόκλιτος (defteróklitos)
• δευτερόλεπτο (defterólepto)
• δευτερολογία (defterología)
• δευτερολογώ (defterologó)
• δευτερόπλασμα (defteróplasma)
• δευτερότοκος (defterótokos)
• δευτερεύων (defterévon)
• τσαγκαροδευτέρα (tsagkarodeftéra)

See also

• Greek number and measurement