κλέφτης

Greek

Etymology

From Byzantine Greek κλέφτης (kléphtēs) from the ancient Ancient Greek κλέπτης (kléptēs) with [pt] > [ft].

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkle.ftis/
• Hyphenation: κλέ‧φτης

Noun

κλέφτης • (kléftis) m (plural κλέφτες, feminine κλέφτρα)

1. thief, stealer
2. (history) klepht (member of an armed group of men who took refuge in the mountains, lived by stealing and fought against the Ottomans)

   Synonym: αρματολός (armatolós)

Declension

declension of κλέφτης

case     \     number	singular	plural
nominative	κλέφτης •	κλέφτες •
genitive	κλέφτη •	κλεφτών •
accusative	κλέφτη •	κλέφτες •
vocative	κλέφτη •	κλέφτες •

Related terms

sense: thief

• αντικλεπτικός (antikleptikós, “antitheft”)
• αρχικλέφταρος m (archikléftaros, “master thief”)
• αρχικλέφτης m (archikléftis, “master thief”)
• αρχικλέφτρα f (archikléftra, “master thief”)
• ζωοκλέφτης m (zookléftis)
• κατσικοκλέφτης m (katsikokléftis)
• κλεπτ- (klept-, prefix)
• κλεπτο- (klepto-, prefix)
• κλεφτάκος m (kleftákos, “petty thief”)
• κλεφταράς m (kleftarás, “master theif”)
• κλεφτοκοτάς m (kleftokotás)
• κλεφτός (kleftós)
• κλεφτοφάναρο n (kleftofánaro)
• κλεφτράκος m (kleftrákos, “petty thief”)
• κλεφτρόνι n (kleftróni, “petty thief”)
• κλεψι- (klepsi-, prefix)
• κλεψί- (klepsí-, prefix)
• κλεψιά f (klepsiá, “theft”)
• κλεψιμαίικος (klepsimaíikos) (colloquial)
• κλέψιμο m (klépsimo, “theft”)
• κλοπή f (klopí, “theft”)
• χαρτοκλέφτης m (chartokléftis)
• and see: κλέβω (klévo, “to steal”)

sense: klepht

• κλέφτικα (kléftika, adverb)
• κλέφτικο n (kléftiko, “kleftiko”)
• κλέφτικος (kléftikos, “of the klephts”)
• κλεφτοπόλεμος m (kleftopólemos, “lightening warfare”)
• κλεφτόπουλο n (kleftópoulo, “a young kelpht”)
• κλεφτουριά f (kleftouriá, “the klephts”)
• πρωτοκλέφτης m (protokléftis, “klepht leader”)

Further reading

• κλέφτης on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el