παραιτέομαι

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek[edit]

Etymology[edit]

παρα- (para-) +‎ αἰτέω (aitéō)

Pronunciation[edit]

 

Verb[edit]

πᾰραιτέομαι • (paraitéomai)

  1. to beg of or from, ask as a favor
    1. to move by entreaty, obtain leave from
    2. to entreat one to do or be something
  2. to avert by entreaty
  3. to intercede for, beg off
    1. to decline, shun

Conjugation[edit]

   Present: πᾰραιτέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πᾰραιτέομαι πᾰραιτέῃ,
πᾰραιτέει 		πᾰραιτέεται πᾰραιτέεσθον πᾰραιτέεσθον πᾰραιτεόμεθᾰ πᾰραιτέεσθε πᾰραιτέονται
subjunctive πᾰραιτέωμαι πᾰραιτέῃ πᾰραιτέηται πᾰραιτέησθον πᾰραιτέησθον πᾰραιτεώμεθᾰ πᾰραιτέησθε πᾰραιτέωνται
optative πᾰραιτεοίμην πᾰραιτέοιο πᾰραιτέοιτο πᾰραιτέοισθον πᾰραιτεοίσθην πᾰραιτεοίμεθᾰ πᾰραιτέοισθε πᾰραιτέοιντο
imperative   πᾰραιτέου πᾰραιτεέσθω πᾰραιτέεσθον πᾰραιτεέσθων   πᾰραιτέεσθε πᾰραιτεέσθων
infinitive πᾰραιτέεσθαι
participle m πᾰραιτεόμενος
f πᾰραιτεομένη
n πᾰραιτεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: πᾰραιτοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πᾰραιτοῦμαι πᾰραιτεῖ,
πᾰραιτῇ 		πᾰραιτεῖται πᾰραιτεῖσθον πᾰραιτεῖσθον πᾰραιτούμεθᾰ πᾰραιτεῖσθε πᾰραιτοῦνται
subjunctive πᾰραιτῶμαι πᾰραιτῇ πᾰραιτῆται πᾰραιτῆσθον πᾰραιτῆσθον πᾰραιτώμεθᾰ πᾰραιτῆσθε πᾰραιτῶνται
optative πᾰραιτοίμην πᾰραιτοῖο πᾰραιτοῖτο πᾰραιτοῖσθον πᾰραιτοίσθην πᾰραιτοίμεθᾰ πᾰραιτοῖσθε πᾰραιτοῖντο
imperative   πᾰραιτοῦ πᾰραιτείσθω πᾰραιτεῖσθον πᾰραιτείσθων   πᾰραιτεῖσθε πᾰραιτείσθων
infinitive πᾰραιτεῖσθαι
participle m πᾰραιτούμενος
f πᾰραιτουμένη
n πᾰραιτούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: πᾰρῃτεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πᾰρῃτεόμην πᾰρῃτέου πᾰρῃτέετο πᾰρῃτέεσθον πᾰρῃτεέσθην πᾰρῃτεόμεθᾰ πᾰρῃτέεσθε πᾰρῃτέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: πᾰρῃτούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πᾰρῃτούμην πᾰρῃτοῦ πᾰρῃτεῖτο πᾰρῃτεῖσθον πᾰρῃτείσθην πᾰρῃτούμεθᾰ πᾰρῃτεῖσθε πᾰρῃτοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πᾰραιτήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πᾰραιτήσομαι πᾰραιτήσῃ,
πᾰραιτήσει 		πᾰραιτήσεται πᾰραιτήσεσθον πᾰραιτήσεσθον πᾰραιτησόμεθᾰ πᾰραιτήσεσθε πᾰραιτήσονται
optative πᾰραιτησοίμην πᾰραιτήσοιο πᾰραιτήσοιτο πᾰραιτήσοισθον πᾰραιτησοίσθην πᾰραιτησοίμεθᾰ πᾰραιτήσοισθε πᾰραιτήσοιντο
middle
infinitive πᾰραιτήσεσθαι
participle m πᾰραιτησόμενος
f πᾰραιτησομένη
n πᾰραιτησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: πᾰρῃτησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πᾰρῃτησᾰ́μην πᾰρῃτήσω πᾰρῃτήσᾰτο πᾰρῃτήσᾰσθον πᾰρῃτησᾰ́σθην πᾰρῃτησᾰ́μεθᾰ πᾰρῃτήσᾰσθε πᾰρῃτήσᾰντο
subjunctive πᾰραιτήσωμαι πᾰραιτήσῃ πᾰραιτήσηται πᾰραιτήσησθον πᾰραιτήσησθον πᾰραιτησώμεθᾰ πᾰραιτήσησθε πᾰραιτήσωνται
optative πᾰραιτησαίμην πᾰραιτήσαιο πᾰραιτήσαιτο πᾰραιτήσαισθον πᾰραιτησαίσθην πᾰραιτησαίμεθᾰ πᾰραιτήσαισθε πᾰραιτήσαιντο
imperative   πᾰραίτησαι πᾰραιτησᾰ́σθω πᾰραιτήσᾰσθον πᾰραιτησᾰ́σθων   πᾰραιτήσᾰσθε πᾰραιτησᾰ́σθων
middle
infinitive πᾰραιτήσᾰσθαι
participle m πᾰραιτησᾰ́μενος
f πᾰραιτησᾰμένη
n πᾰραιτησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πᾰρῄτημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πᾰρῄτημαι πᾰρῄτησαι πᾰρῄτηται πᾰρῄτησθον πᾰρῄτησθον πᾰρῃτήμεθᾰ πᾰρῄτησθε πᾰρῄτηνται
subjunctive πᾰρῃτημένος ὦ πᾰρῃτημένος ᾖς πᾰρῃτημένος ᾖ πᾰρῃτημένω ἦτον πᾰρῃτημένω ἦτον πᾰρῃτημένοι ὦμεν πᾰρῃτημένοι ἦτε πᾰρῃτημένοι ὦσῐ(ν)
optative πᾰρῃτημένος εἴην πᾰρῃτημένος εἴης πᾰρῃτημένος εἴη πᾰρῃτημένω εἴητον/εἶτον πᾰρῃτημένω εἰήτην/εἴτην πᾰρῃτημένοι εἴημεν/εἶμεν πᾰρῃτημένοι εἴητε/εἶτε πᾰρῃτημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πᾰρῄτησο πᾰρῃτήσθω πᾰρῄτησθον πᾰρῃτήσθων   πᾰρῄτησθε πᾰρῃτήσθων
infinitive πᾰρῃτῆσθαι
participle m πᾰρῃτημένος
f πᾰρῃτημένη
n πᾰρῃτημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: πᾰρῃτήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πᾰρῃτήμην πᾰρῄτησο πᾰρῄτητο πᾰρῄτησθον πᾰρῃτήσθην πᾰρῃτήμεθᾰ πᾰρῄτησθε πᾰρῄτηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=παραιτέομαι&oldid=78833416"