élei
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
él (“edge”) + -ei (possessive suffix)
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
élei
- third-person singular multiple-possession possessive of él
Declension[edit]
| Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | élei |
| accusative | — | éleit |
| dative | — | éleinek |
| instrumental | — | éleivel |
| causal-final | — | éleiért |
| translative | — | éleivé |
| terminative | — | éleiig |
| essive-formal | — | éleiként |
| essive-modal | — | éleiül |
| inessive | — | éleiben |
| superessive | — | élein |
| adessive | — | éleinél |
| illative | — | éleibe |
| sublative | — | éleire |
| allative | — | éleihez |
| elative | — | éleiből |
| delative | — | éleiről |
| ablative | — | éleitől |
| non-attributive possessive - singular |
— | éleié |
| non-attributive possessive - plural |
— | éleiéi |