érméi
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
érme + -i (possessive suffix)
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
érméi
- third-person singular multiple-possession possessive of érme
Declension[edit]
| Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | érméi |
| accusative | — | érméit |
| dative | — | érméinek |
| instrumental | — | érméivel |
| causal-final | — | érméiért |
| translative | — | érméivé |
| terminative | — | érméiig |
| essive-formal | — | érméiként |
| essive-modal | — | érméiül |
| inessive | — | érméiben |
| superessive | — | érméin |
| adessive | — | érméinél |
| illative | — | érméibe |
| sublative | — | érméire |
| allative | — | érméihez |
| elative | — | érméiből |
| delative | — | érméiről |
| ablative | — | érméitől |
| non-attributive possessive - singular |
— | érméié |
| non-attributive possessive - plural |
— | érméiéi |