αἱρέω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *həřřéyō, from Proto-Indo-European *ser- (“to take, grasp”). The aorist stem is from the synonymous *selh₁-, which is also the source of English sell.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hai̯.ré.ɔː/ → /ɛˈre.o/ → /eˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hai̯.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ɛˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈre.o/

Verb

αἱρέω • (hairéō) uncontracted form of αἱρῶ (hairô, “to hang”)

1. (transitive) to take, grasp, seize
2. (transitive) to win, gain
3. (transitive) to convict, win a conviction
4. (figuratively, transitive) to grasp with the mind, understand
5. (middle voice, transitive) to take for oneself, choose, select
6. (middle voice, transitive) to prefer

Usage notes

Do not confuse with αἴρω (aírō, “to lift, raise”), contracted form of verb ἀείρω (aeírō).

Inflection

   Present: αἱρέω, αἱρέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἱρέω	αἱρέεις	αἱρέει	αἱρέετον	αἱρέετον	αἱρέομεν	αἱρέετε	αἱρέουσῐ(ν)
	subjunctive	αἱρέω	αἱρέῃς	αἱρέῃ	αἱρέητον	αἱρέητον	αἱρέωμεν	αἱρέητε	αἱρέωσῐ(ν)
	optative	αἱρέοιμῐ	αἱρέοις	αἱρέοι	αἱρέοιτον	αἱρεοίτην	αἱρέοιμεν	αἱρέοιτε	αἱρέοιεν
	imperative		αἵρεε	αἱρεέτω	αἱρέετον	αἱρεέτων		αἱρέετε	αἱρεόντων
middle/ passive	indicative	αἱρέομαι	αἱρέῃ, αἱρέει	αἱρέεται	αἱρέεσθον	αἱρέεσθον	αἱρεόμεθᾰ	αἱρέεσθε	αἱρέονται
	subjunctive	αἱρέωμαι	αἱρέῃ	αἱρέηται	αἱρέησθον	αἱρέησθον	αἱρεώμεθᾰ	αἱρέησθε	αἱρέωνται
	optative	αἱρεοίμην	αἱρέοιο	αἱρέοιτο	αἱρέοισθον	αἱρεοίσθην	αἱρεοίμεθᾰ	αἱρέοισθε	αἱρέοιντο
	imperative		αἱρέου	αἱρεέσθω	αἱρέεσθον	αἱρεέσθων		αἱρέεσθε	αἱρεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		αἱρέειν				αἱρέεσθαι
participle	m	αἱρέων				αἱρεόμενος
	f	αἱρέουσᾰ				αἱρεομένη
	n	αἱρέον				αἱρεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: αἱρῶ, αἱροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἱρῶ	αἱρεῖς	αἱρεῖ	αἱρεῖτον	αἱρεῖτον	αἱροῦμεν	αἱρεῖτε	αἱροῦσῐ(ν)
	subjunctive	αἱρῶ	αἱρῇς	αἱρῇ	αἱρῆτον	αἱρῆτον	αἱρῶμεν	αἱρῆτε	αἱρῶσῐ(ν)
	optative	αἱροίην, αἱροῖμῐ	αἱροίης, αἱροῖς	αἱροίη, αἱροῖ	αἱροῖτον, αἱροίητον	αἱροίτην, αἱροιήτην	αἱροῖμεν, αἱροίημεν	αἱροῖτε, αἱροίητε	αἱροῖεν, αἱροίησᾰν
	imperative		αἵρει	αἱρείτω	αἱρεῖτον	αἱρείτων		αἱρεῖτε	αἱρούντων
middle/ passive	indicative	αἱροῦμαι	αἱρεῖ, αἱρῇ	αἱρεῖται	αἱρεῖσθον	αἱρεῖσθον	αἱρούμεθᾰ	αἱρεῖσθε	αἱροῦνται
	subjunctive	αἱρῶμαι	αἱρῇ	αἱρῆται	αἱρῆσθον	αἱρῆσθον	αἱρώμεθᾰ	αἱρῆσθε	αἱρῶνται
	optative	αἱροίμην	αἱροῖο	αἱροῖτο	αἱροῖσθον	αἱροίσθην	αἱροίμεθᾰ	αἱροῖσθε	αἱροῖντο
	imperative		αἱροῦ	αἱρείσθω	αἱρεῖσθον	αἱρείσθων		αἱρεῖσθε	αἱρείσθων
		active				middle/passive
infinitive		αἱρεῖν				αἱρεῖσθαι
participle	m	αἱρῶν				αἱρούμενος
	f	αἱροῦσᾰ				αἱρουμένη
	n	αἱροῦν				αἱρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾕρεον, ᾑρεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾕρεον	ᾕρεες	ᾕρεε(ν)	ᾑρέετον	ᾑρεέτην	ᾑρέομεν	ᾑρέετε	ᾕρεον
middle/ passive	indicative	ᾑρεόμην	ᾑρέου	ᾑρέετο	ᾑρέεσθον	ᾑρεέσθην	ᾑρεόμεθᾰ	ᾑρέεσθε	ᾑρέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾕρουν, ᾑρούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾕρουν	ᾕρεις	ᾕρει	ᾑρεῖτον	ᾑρείτην	ᾑροῦμεν	ᾑρεῖτε	ᾕρουν
middle/ passive	indicative	ᾑρούμην	ᾑροῦ	ᾑρεῖτο	ᾑρεῖσθον	ᾑρείσθην	ᾑρούμεθᾰ	ᾑρεῖσθε	ᾑροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: αἱρήσω, αἱρήσομαι, αἱρεθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἱρήσω	αἱρήσεις	αἱρήσει	αἱρήσετον	αἱρήσετον	αἱρήσομεν	αἱρήσετε	αἱρήσουσῐ(ν)
	optative	αἱρήσοιμῐ	αἱρήσοις	αἱρήσοι	αἱρήσοιτον	αἱρησοίτην	αἱρήσοιμεν	αἱρήσοιτε	αἱρήσοιεν
middle	indicative	αἱρήσομαι	αἱρήσῃ, αἱρήσει	αἱρήσεται	αἱρήσεσθον	αἱρήσεσθον	αἱρησόμεθᾰ	αἱρήσεσθε	αἱρήσονται
	optative	αἱρησοίμην	αἱρήσοιο	αἱρήσοιτο	αἱρήσοισθον	αἱρησοίσθην	αἱρησοίμεθᾰ	αἱρήσοισθε	αἱρήσοιντο
passive	indicative	αἱρεθήσομαι	αἱρεθήσῃ	αἱρεθήσεται	αἱρεθήσεσθον	αἱρεθήσεσθον	αἱρεθησόμεθᾰ	αἱρεθήσεσθε	αἱρεθήσονται
	optative	αἱρεθησοίμην	αἱρεθήσοιο	αἱρεθήσοιτο	αἱρεθήσοισθον	αἱρεθησοίσθην	αἱρεθησοίμεθᾰ	αἱρεθήσοισθε	αἱρεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		αἱρήσειν			αἱρήσεσθαι		αἱρεθήσεσθαι
participle	m	αἱρήσων			αἱρησόμενος		αἱρεθησόμενος
	f	αἱρήσουσᾰ			αἱρησομένη		αἱρεθησομένη
	n	αἱρῆσον			αἱρησόμενον		αἱρεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: εἷλον, εἱλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εἷλον	εἷλες	εἷλε(ν)	εἵλετον	εἱλέτην	εἵλομεν	εἵλετε	εἷλον
	subjunctive	ἕλω	ἕλῃς	ἕλῃ	ἕλητον	ἕλητον	ἕλωμεν	ἕλητε	ἕλωσῐ(ν)
	optative	ἕλοιμῐ	ἕλοις	ἕλοι	ἕλοιτον	ἑλοίτην	ἕλοιμεν	ἕλοιτε	ἕλοιεν
	imperative		ἕλε	ἑλέτω	ἕλετον	ἑλέτων		ἕλετε	ἑλόντων
middle	indicative	εἱλόμην	εἵλου	εἵλετο	εἵλεσθον	εἱλέσθην	εἱλόμεθᾰ	εἵλεσθε	εἵλοντο
	subjunctive	ἕλωμαι	ἕλῃ	ἕληται	ἕλησθον	ἕλησθον	ἑλώμεθᾰ	ἕλησθε	ἕλωνται
	optative	ἑλοίμην	ἕλοιο	ἕλοιτο	ἕλοισθον	ἑλοίσθην	ἑλοίμεθᾰ	ἕλοισθε	ἕλοιντο
	imperative		ἑλοῦ	ἑλέσθω	ἕλεσθον	ἑλέσθων		ἕλεσθε	ἑλέσθων
		active			middle
infinitive		ἑλεῖν			ἑλέσθαι
participle	m	ἑλών			ἑλόμενος
	f	ἑλοῦσᾰ			ἑλομένη
	n	ἑλόν			ἑλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἕλον, ἑλόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἕλον	ἕλες	ἕλε(ν)	ἕλετον	ἑλέτην	ἕλομεν	ἕλετε	ἕλον
middle	indicative	ἑλόμην	ἕλεο	ἕλετο	ἕλεσθον	ἑλέσθην	ἑλόμε(σ)θᾰ	ἕλεσθε	ἕλοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ᾕρησᾰ, ᾑρησᾰ́μην, ᾑρέθην (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾕρησᾰ	ᾕρησᾰς	ᾕρησε(ν)	ᾑρήσᾰτον	ᾑρησᾰ́την	ᾑρήσᾰμεν	ᾑρήσᾰτε	ᾕρησᾰν
	subjunctive	αἱρήσω	αἱρήσῃς	αἱρήσῃ	αἱρήσητον	αἱρήσητον	αἱρήσωμεν	αἱρήσητε	αἱρήσωσῐ(ν)
	optative	αἱρήσαιμῐ	αἱρήσειᾰς, αἱρήσαις	αἱρήσειε(ν), αἱρήσαι	αἱρήσαιτον	αἱρησαίτην	αἱρήσαιμεν	αἱρήσαιτε	αἱρήσειᾰν, αἱρήσαιεν
	imperative		αἵρησον	αἱρησᾰ́τω	αἱρήσᾰτον	αἱρησᾰ́των		αἱρήσᾰτε	αἱρησᾰ́ντων
middle	indicative	ᾑρησᾰ́μην	ᾑρήσω	ᾑρήσᾰτο	ᾑρήσᾰσθον	ᾑρησᾰ́σθην	ᾑρησᾰ́μεθᾰ	ᾑρήσᾰσθε	ᾑρήσᾰντο
	subjunctive	αἱρήσωμαι	αἱρήσῃ	αἱρήσηται	αἱρήσησθον	αἱρήσησθον	αἱρησώμεθᾰ	αἱρήσησθε	αἱρήσωνται
	optative	αἱρησαίμην	αἱρήσαιο	αἱρήσαιτο	αἱρήσαισθον	αἱρησαίσθην	αἱρησαίμεθᾰ	αἱρήσαισθε	αἱρήσαιντο
	imperative		αἵρησαι	αἱρησᾰ́σθω	αἱρήσᾰσθον	αἱρησᾰ́σθων		αἱρήσᾰσθε	αἱρησᾰ́σθων
passive	indicative	ᾑρέθην	ᾑρέθης	ᾑρέθη	ᾑρέθητον	ᾑρεθήτην	ᾑρέθημεν	ᾑρέθητε	ᾑρέθησᾰν
	subjunctive	αἱρεθῶ	αἱρεθῇς	αἱρεθῇ	αἱρεθῆτον	αἱρεθῆτον	αἱρεθῶμεν	αἱρεθῆτε	αἱρεθῶσῐ(ν)
	optative	αἱρεθείην	αἱρεθείης	αἱρεθείη	αἱρεθεῖτον, αἱρεθείητον	αἱρεθείτην, αἱρεθειήτην	αἱρεθεῖμεν, αἱρεθείημεν	αἱρεθεῖτε, αἱρεθείητε	αἱρεθεῖεν, αἱρεθείησᾰν
	imperative		αἱρέθητῐ	αἱρεθήτω	αἱρέθητον	αἱρεθήτων		αἱρέθητε	αἱρεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αἱρῆσαι			αἱρήσᾰσθαι		αἱρεθῆναι
participle	m	αἱρήσᾱς			αἱρησᾰ́μενος		αἱρεθείς
	f	αἱρήσᾱσᾰ			αἱρησᾰμένη		αἱρεθεῖσᾰ
	n	αἱρῆσᾰν			αἱρησᾰ́μενον		αἱρεθέν

   Perfect: ᾕρηκᾰ, ᾕρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾕρηκᾰ	ᾕρηκᾰς	ᾕρηκε(ν)	ᾑρήκᾰτον	ᾑρήκᾰτον	ᾑρήκᾰμεν	ᾑρήκᾰτε	ᾑρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾑρήκω	ᾑρήκῃς	ᾑρήκῃ	ᾑρήκητον	ᾑρήκητον	ᾑρήκωμεν	ᾑρήκητε	ᾑρήκωσῐ(ν)
	optative	ᾑρήκοιμῐ, ᾑρηκοίην	ᾑρήκοις, ᾑρηκοίης	ᾑρήκοι, ᾑρηκοίη	ᾑρήκοιτον	ᾑρηκοίτην	ᾑρήκοιμεν	ᾑρήκοιτε	ᾑρήκοιεν
	imperative		ᾕρηκε	ᾑρηκέτω	ᾑρήκετον	ᾑρηκέτων		ᾑρήκετε	ᾑρηκόντων
middle/ passive	indicative	ᾕρημαι	ᾕρησαι	ᾕρηται	ᾕρησθον	ᾕρησθον	ᾑρήμεθᾰ	ᾕρησθε	ᾕρηνται
	subjunctive	ᾑρημένος ὦ	ᾑρημένος ᾖς	ᾑρημένος ᾖ	ᾑρημένω ἦτον	ᾑρημένω ἦτον	ᾑρημένοι ὦμεν	ᾑρημένοι ἦτε	ᾑρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ᾑρημένος εἴην	ᾑρημένος εἴης	ᾑρημένος εἴη	ᾑρημένω εἴητον/εἶτον	ᾑρημένω εἰήτην/εἴτην	ᾑρημένοι εἴημεν/εἶμεν	ᾑρημένοι εἴητε/εἶτε	ᾑρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ᾕρησο	ᾑρήσθω	ᾕρησθον	ᾑρήσθων		ᾕρησθε	ᾑρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾑρηκέναι				ᾑρῆσθαι
participle	m	ᾑρηκώς				ᾑρημένος
	f	ᾑρηκυῖᾰ				ᾑρημένη
	n	ᾑρηκός				ᾑρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀραίρηκᾰ, ἀραίρημαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀραίρηκᾰ	ἀραίρηκᾰς	ἀραίρηκε(ν)	ἀραιρήκᾰτον	ἀραιρήκᾰτον	ἀραιρήκᾰμεν	ἀραιρήκᾰτε	ἀραιρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀραιρήκω, ἀραιρήκωμῐ	ἀραιρήκῃς, ἀραιρήκῃσθᾰ	ἀραιρήκῃ, ἀραιρήκῃσῐ	ἀραιρήκητον	ἀραιρήκητον	ἀραιρήκωμεν	ἀραιρήκητε	ἀραιρήκωσῐ(ν)
	optative	ἀραιρήκοιμῐ, ἀραιρηκοίην	ἀραιρήκοις, ἀραιρηκοίης	ἀραιρήκοι, ἀραιρηκοίη	ἀραιρήκοιτον	ἀραιρηκοίτην	ἀραιρήκοιμεν	ἀραιρήκοιτε	ἀραιρήκοιεν
	imperative		ἀραίρηκε	ἀραιρηκέτω	ἀραιρήκετον	ἀραιρηκέτων		ἀραιρήκετε	ἀραιρηκόντων
middle/ passive	indicative	ἀραίρημαι	ἀραίρησαι	ἀραίρηται	ἀραίρησθον	ἀραίρησθον	ἀραιρήμεθᾰ	ἀραίρησθε	ἀραίρηνται
	subjunctive	ἀραιρημένος ὦ	ἀραιρημένος ᾖς	ἀραιρημένος ᾖ	ἀραιρημένω ἦτον	ἀραιρημένω ἦτον	ἀραιρημένοι ὦμεν	ἀραιρημένοι ἦτε	ἀραιρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀραιρημένος εἴην	ἀραιρημένος εἴης	ἀραιρημένος εἴη	ἀραιρημένω εἴητον/εἶτον	ἀραιρημένω εἰήτην/εἴτην	ἀραιρημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀραιρημένοι εἴητε/εἶτε	ἀραιρήμενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
	imperative		ἀραίρησο	ἀραιρήσθω	ἀραίρησθον	ἀραιρήσθων		ἀραίρησθε	ἀραιρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀραιρηκέναι				ἀραιρῆσθαι
participle	m	ἀραιρηκώς				ἀραιρημένος
	f	ἀραιρηκυῖᾰ				ἀραιρημένη
	n	ἀραιρηκός				ἀραιρημένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀραιρήκειν, ἀραιρήμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀραιρήκειν, ἀραιρήκη	ἀραιρήκεις, ἀραιρήκης	ἀραιρήκει(ν)	ἀραιρήκετον	ἀραιρηκέτην	ἀραιρήκεμεν	ἀραιρήκετε	ἀραιρήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀραιρήμην	ἀραίρησο	ἀραίρητο	ἀραίρησθον	ἀραιρήσθην	ἀραιρήμεθᾰ	ἀραίρησθε	ἀραίρηντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future perfect: ᾑρήσομαι (rare)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ᾑρήσομαι	ᾑρήσῃ, ᾑρήσει	ᾑρήσεται	ᾑρήσεσθον	ᾑρήσεσθον	ᾑρησόμεθᾰ	ᾑρήσεσθε	ᾑρήσονται
	optative	ᾑρησοίμην	ᾑρήσοιο	ᾑρήσοιτο	ᾑρήσοισθον	ᾑρησοίσθην	ᾑρησοίμεθᾰ	ᾑρήσοισθε	ᾑρήσοιντο
						middle/passive
infinitive						ᾑρήσεσθαι
participle	m					ᾑρησόμενος
	f					ᾑρησομένη
	n					ᾑρησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• αἵρεσις (haíresis)
• αἱρετέος (hairetéos)
• αἱρετής (hairetḗs)
• αἱρετίζω (hairetízō)
• αἱρετικός (hairetikós)
• αὐθαίρετος (authaíretos)
• ἀφαιρέω (aphairéō)
• διαιρέω (diairéō)
• ἐναιρέω (enairéō)
• ἐξαιρέω (exairéō)
• ἐφαιρέω (ephairéō)
• καθαιρέω (kathairéō)
• μεθαιρέω (methairéō)
• νεαίρετος (neaíretos)
• παραιρέω (parairéō)
• περιαιρέω (periairéō)
• προαιρέω (proairéō)
• προαναιρέω (proanairéō)
• προσαναιρέω (prosanairéō)
• προσαφαιρέω (prosaphairéō)
• προσδιαιρέω (prosdiairéō)
• συγκαθαιρέω (sunkathairéō)
• συναιρέω (sunairéō)
• συναφαιρέω (sunaphairéō)
• συνδιαιρέω (sundiairéō)
• συνεξαιρέω (sunexairéō)
• ὑπεξαιρέω (hupexairéō)
• ὑφαιρέω (huphairéō)

 

References

• “αἱρέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “αἱρέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “αἱρέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• αἱρέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• αἱρέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• αἱρέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “αἱρέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G138 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 535