δεσποτικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek δεσποτικός (despotikós). Synchronically analysable as δεσπότης (despótis) +‎ -ικός (-ikós).

Adjective

δεσποτικός • (despotikós) m (feminine δεσποτική, neuter δεσποτικό)

1. despotic

Declension

Declension of δεσποτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δεσποτικός •	δεσποτική •	δεσποτικό •	δεσποτικοί •	δεσποτικές •	δεσποτικά •
genitive	δεσποτικού •	δεσποτικής •	δεσποτικού •	δεσποτικών •	δεσποτικών •	δεσποτικών •
accusative	δεσποτικό •	δεσποτική •	δεσποτικό •	δεσποτικούς •	δεσποτικές •	δεσποτικά •
vocative	δεσποτικέ •	δεσποτική •	δεσποτικό •	δεσποτικοί •	δεσποτικές •	δεσποτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δεσποτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δεσποτικός, etc.)

Related terms

• δεσπότης m (despótis, “despot, bishop”)
• δεσποτισμός m (despotismós, “despotism”)