καθολικός

Ancient Greek

Etymology

From κᾰθόλου (kathólou, “on the whole, in general”) +‎ -ῐκός (-ikós, “-ic”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tʰo.li.kós/ → /ka.θo.liˈkos/ → /ka.θo.liˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tʰo.li.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tʰo.liˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.θo.liˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.θo.liˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.θo.liˈkos/

Adjective

κᾰθολῐκός • (katholikós) m (feminine κᾰθολῐκή, neuter κᾰθολῐκόν); first/second declension

1. general

Inflection

First and second declension of κᾰθολῐκός; κᾰθολῐκή; κᾰθολῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κᾰθολῐκός katholikós	κᾰθολῐκή katholikḗ	κᾰθολῐκόν katholikón		κᾰθολῐκώ katholikṓ	κᾰθολῐκᾱ́ katholikā́	κᾰθολῐκώ katholikṓ		κᾰθολῐκοί katholikoí	κᾰθολῐκαί katholikaí	κᾰθολῐκᾰ́ katholiká
Genitive		κᾰθολῐκοῦ katholikoû	κᾰθολῐκῆς katholikês	κᾰθολῐκοῦ katholikoû		κᾰθολῐκοῖν katholikoîn	κᾰθολῐκαῖν katholikaîn	κᾰθολῐκοῖν katholikoîn		κᾰθολῐκῶν katholikôn	κᾰθολῐκῶν katholikôn	κᾰθολῐκῶν katholikôn
Dative		κᾰθολῐκῷ katholikôi	κᾰθολῐκῇ katholikêi	κᾰθολῐκῷ katholikôi		κᾰθολῐκοῖν katholikoîn	κᾰθολῐκαῖν katholikaîn	κᾰθολῐκοῖν katholikoîn		κᾰθολῐκοῖς katholikoîs	κᾰθολῐκαῖς katholikaîs	κᾰθολῐκοῖς katholikoîs
Accusative		κᾰθολῐκόν katholikón	κᾰθολῐκήν katholikḗn	κᾰθολῐκόν katholikón		κᾰθολῐκώ katholikṓ	κᾰθολῐκᾱ́ katholikā́	κᾰθολῐκώ katholikṓ		κᾰθολῐκούς katholikoús	κᾰθολῐκᾱ́ς katholikā́s	κᾰθολῐκᾰ́ katholiká
Vocative		κᾰθολῐκέ katholiké	κᾰθολῐκή katholikḗ	κᾰθολῐκόν katholikón		κᾰθολῐκώ katholikṓ	κᾰθολῐκᾱ́ katholikā́	κᾰθολῐκώ katholikṓ		κᾰθολῐκοί katholikoí	κᾰθολῐκαί katholikaí	κᾰθολῐκᾰ́ katholiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κᾰθολῐκῶς katholikôs				κᾰθολῐκώτερος katholikṓteros				κᾰθολῐκώτᾰτος katholikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: καθολικός (katholikós)
• → Latin: catholicus (see there for further descendants)

References

• “καθολικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• καθολικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• καθολικός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek κᾰθολῐκός (katholikós).

Adjective

καθολικός • (katholikós) m (feminine καθολική, neuter καθολικό)

1. universal
2. catholic

Declension

Declension of καθολικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	καθολικός •	καθολική •	καθολικό •	καθολικοί •	καθολικές •	καθολικά •
genitive	καθολικού •	καθολικής •	καθολικού •	καθολικών •	καθολικών •	καθολικών •
accusative	καθολικό •	καθολική •	καθολικό •	καθολικούς •	καθολικές •	καθολικά •
vocative	καθολικέ •	καθολική •	καθολικό •	καθολικοί •	καθολικές •	καθολικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο καθολικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο καθολικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	καθολικότερος •	καθολικότερη •	καθολικότερο •	καθολικότεροι •	καθολικότερες •	καθολικότερα •
genitive	καθολικότερου •	καθολικότερης •	καθολικότερου •	καθολικότερων •	καθολικότερων •	καθολικότερων •
accusative	καθολικότερο •	καθολικότερη •	καθολικότερο •	καθολικότερους •	καθολικότερες •	καθολικότερα •
vocative	καθολικότερε •	καθολικότερη •	καθολικότερο •	καθολικότεροι •	καθολικότερες •	καθολικότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο καθολικότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	καθολικότατος •	καθολικότατη •	καθολικότατο •	καθολικότατοι •	καθολικότατες •	καθολικότατα •
genitive	καθολικότατου •	καθολικότατης •	καθολικότατου •	καθολικότατων •	καθολικότατων •	καθολικότατων •
accusative	καθολικότατο •	καθολικότατη •	καθολικότατο •	καθολικότατους •	καθολικότατες •	καθολικότατα •
vocative	καθολικότατε •	καθολικότατη •	καθολικότατο •	καθολικότατοι •	καθολικότατες •	καθολικότατα •

Related terms

• καθολικό n (katholikó, “part of a church; ledger”)